Οι αλλεπάλληλες δηλώσεις στελεχών της ΝΔ, του ΣΥΡΙΖΑ και του ΠΑΣΟΚ, αποκαλύπτουν πως είναι έτοιμοι να προσφέρουν συναίνεση μετά τις εκλογές της 25ης Ιούνη οι (πρόσφατα- εκλεγμένες) κυβερνήσεις Ελλάδας και Τουρκίας, με «ευρώ- ατλαντική «ομπρέλα». Στην ίδια ρότα «δείχνουν» όμως και οι παρεμβάσεις ιμπεριαλιστικών κέντρων στο όνομα της ΝΑΤΟικής συνοχής, που αποτυπώνουν μέρος των διεργασιών που «τρέχουν» στο παρασκήνιο.
Το «αζιμούθιο» της πορείας έχει χαραχτεί, με σημεία αναφοράς:
- Τα ΝΑΤΟικά σχέδια και τις στρατηγικές σχέσεις ΗΠΑ – ΝΑΤΟ – ΕΕ με την Τουρκία, στην προσπάθεια να κρατηθεί η Τουρκία στο δυτικό στρατόπεδο με φόντο την όξυνση της ιμπεριαλιστικής αντιπαράθεσης με Ρωσία και Κίνα
Γι’ αυτό ο κ. Ν. Δένδιας έλεγε πως «οι Αμερικανοί και το ΝΑΤΟ νομίζω θα ήταν ιδιαίτερα χαρούμενοι αν η Τουρκία με τη συμπεριφορά της, όπως τώρα, συνεχίσει να επιτρέπει στην Ελλάδα να προσέλθει σ΄ έναν διάλογο με την Τουρκία (…) Νομίζω θα ανακουφιστεί το ΝΑΤΟ».
- Τα σχέδια συνεκμετάλλευσης της Ενέργειας και μεταφοράς φυσικού αερίου από την Ανατ. Μεσόγειο.
Γι’ αυτό και μια σειρά από δημοσιεύματα κάνουν λόγο για «ενεργοποίηση» του υφυπουργού Εξωτερικών για θέματα Ενέργειας των ΗΠΑ, Πάιατ, ενδεχομένως ακόμα και μέσα στο καλοκαίρι, αλλά και του Χοκστάιν, πρωτεργάτη της συμφωνίας συνεκμετάλλευσης Ισραήλ και Λιβάνου, με ενδιάμεσο τις ΗΠΑ, με τη μοιρασιά του ενεργειακού πλούτου και τα σχέδια για μεταφορά φυσικού αερίου.
- Τα συμφέροντα των δύο αστικών τάξεων, Ελλάδας και Τουρκίας, με τις συνεχείς επισημάνσεις για το ότι «και οι δύο πλευρές μπορεί να είναι κερδισμένες» και ότι υπάρχει πλαίσιο συνεννόησης που «χωράει τα συμφέροντα και των δύο χωρών (…) συμφέροντα συγκλίνοντα από τη φύση τους και όχι αποκλίνοντα» (Ν. Δένδιας).
- Τη συναίνεση όλων των αστικών κομμάτων.
Όπως φαίνεται απ’ τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ, όπως ο Αλ. Χαρίτσης, που έλεγε πως «βεβαίως θα στηρίξουμε αυτήν την προοπτική διαλόγου, όπως το κάναμε στο παρελθόν και όπως το επιδιώξαμε κι εμείς κατά τη διακυβέρνησή μας» και του Ευ. Αποστολάκη, που ζητούσε η προσπάθεια αυτή να μην γίνεται «θέμα πολιτικής εκμετάλλευσης».
Όταν αναφέρονται βέβαια σε «διάλογο», δεν εννοούν διαπραγματεύσεις με κριτήριο τα συμφέροντα των δυο λαών, αλλά τα παζάρια πάνω στις δεδομένες κατευθυντήριες γραμμές των ΗΠΑ – ΝΑΤΟ – ΕΕ, που η πολιτική τους στην περιοχή δίνει αέρα στα πανιά των τουρκικών διεκδικήσεων και βάζει σε μεγάλο κίνδυνο τα κυριαρχικά δικαιώματα της χώρα.
Ο «οδικός χάρτης» που θα ακολουθήσει το παζάρι, παραπέμπει στη συνάντηση την οποία δηλώνει ότι θα επιδιώξει ο Κυρ. Μητσοτάκης με τον Ρ. Τ. Ερντογάν, στο περιθώριο της Συνόδου Κορυφής του ΝΑΤΟ στις αρχές Ιούλη.
Το «μενού» θα αφορά τις «φρέσκες ιδέες» για τις οποίες μιλάει συνεχώς το τελευταίο διάστημα ο πρώην ΥΠΕΞ, πως «το Διεθνές Δίκαιο σου επιτρέπει επεξήγηση των θέσεων και αντίληψη των νόμιμων συμφερόντων της άλλης πλευράς. Στο τέλος της ημέρας υπάρχει η Χάγη (…) Αλλά η Χάγη είναι πολύ μακριά. Πρέπει να υπάρχουν κατανοήσεις στο μεσοδιάστημα για το τι θα πάμε στη Χάγη, τι θα θέσουμε υπό την κρίση των δικαστών», προσθέτοντας πως «η Ελλάδα δεν έχει τη φιλοδοξία να αποκλείσει την Τουρκία από την πρόσβαση στη θάλασσα» ,ώστε να «ξεκολλήσει» το παζάρι από τις διερευνητικές επαφές, μ’ ένα σχήμα που – όπως γράφεται – θα είναι οι απευθείας διαπραγματεύσεις σε επίπεδο υπουργών Εξωτερικών «κατά το πρότυπο των Πρεσπών» και χωρίς να εμπλέκονται φανερά τρίτοι. Εξ ου και αρμόδιοι παράγοντες βάζουν εδώ και καιρό ως ζητούμενο «να βάλουμε εμείς πρώτοι την ατζέντα στα Ελληνοτουρκικά.
Σε συνδυασμό με τα παραπάνω, θυμίζουμε όσα έχουν κατά καιρούς γραφτεί:
- Στο ενδεχόμενο υπογραφής «Συμφώνου μη επίθεσης», μιας κάποιας προσωρινής συμφωνίας που τον τόνο θα δίνουν τα ΝΑΤΟικά σχέδια.
Θυμίζουμε πως σχετική αναφορά είχε κάνει ο Κυρ. Μητσοτάκης και πριν περίπου έναν χρόνο στη ΓΣ του ΟΗΕ, παραπέμποντας στο αντίστοιχο Σύμφωνο Ατατούρκ – Βενιζέλου «8 μόλις χρόνια μετά τη Μικρασιατική Καταστροφή», ενώ στη συνέντευξή του της περασμένης Κυριακής στην «Καθημερινή» έλεγε πως «εάν δεν μπορούμε να κάνουμε σημαντική πρόοδο, πρέπει τουλάχιστον να αναγνωρίζουμε ότι δεν είναι απαραίτητο να υπάρχουν συνεχείς προκλήσεις, που να μας βάζουν σε ένα μόνιμο καθεστώς έντασης».
- Στην «ευέλικτη» επέκταση των χωρικών υδάτων στο Αιγαίο, με τρόπους που να αφήνουν διαδρόμους για το Πολεμικό Ναυτικό της Τουρκίας ακόμη και στο μέσο και δυτικά του 25ου μεσημβρινού.
Δεν περνά απαρατήρητο άλλωστε πως ο Ν. Δένδιας συνεχώς το τελευταίο διάστημα επαναλαμβάνει πως το Δίκαιο της Θάλασσας «αναγνωρίζει επέκταση των χωρικών υδάτων μέχρι τα 12 ν.μ. και όχι 12 ν.μ.».
Στη συνέχεια το Συνυποσχετικό…
Θυμίζουμε πως κατ’ επανάληψη παράγοντες που έχουν συμμετάσχει σε γύρους των διερευνητικών, όπως π.χ. ο πρέσβης ε.τ. Π. Αποστολίδης, έχουν τονίσει πως «το κύριο προκαταρκτικό θέμα (που συζητήθηκε στις διερευνητικές) είναι το εύρος των χωρικών υδάτων», ως «σκαλοπάτι» για το επόμενο βήμα, αφού όπως έλεγε ο Χρ. Ροζάκης,«αν το πρόβλημα της αιγιαλίτιδας ζώνης δεν λυθεί, δεν μπορούμε να προχωρήσουμε στη διαπραγμάτευση για την υφαλοκρηπίδα (…) Οπότε για να μπορέσει και το Δικαστήριο (της Χάγης) να επιλύσει τη διαφορά (…) θα πρέπει να γνωρίζει και ποια είναι τα εξωτερικά όρια για να μας δώσει μια απάντηση».
Σ’ αυτή την κατεύθυνση κινούνται οι αναφορές Δένδια για «κατανοήσεις στο μεσοδιάστημα για το τι θα πάμε στη Χάγη, τι θα θέσουμε υπό την κρίση των δικαστών», που παραπέμπουν στην προσπάθεια για υπογραφή «Συνυποσχετικού» με την τουρκική κυβέρνηση, στόχο που ξεκάθαρα έχει θέσει και ο ΣΥΡΙΖΑ ως το επείγον για να «εκμεταλλευτούμε το παράθυρο ευκαιρίας».
Τόσο ο ΣΥΡΙΖΑ όσο και το ΠΑΣΟΚ αρνούνται βέβαια να μπουν στην ουσία για το περιεχόμενο του ενδεχόμενου «Συνυποσχετικού», καλλιεργώντας μαζί με τη ΝΔ προσδοκίες για τον ρόλο της Χάγης, η οποία είναι μέρος ενός συστήματος που εκπληρώνουν ιδιαίτερο ρόλο οι συσχετισμοί δυνάμεων και οι ιμπεριαλιστικές επιδιώξεις. Πολύ περισσότερο που η τουρκική πλευρά θέτει το ζήτημα της προσφυγής στη Χάγη με όρους που αναφέρονται στην αποστρατικοποίηση των νησιών και την ακύρωση του δικαιώματός τους για υφαλοκρηπίδα και ΑΟΖ. Διόλου τυχαία άλλωστε στο τραπέζι – σύμφωνα με τον Τύπο- μπαίνουν ακόμα και σχέδια για «αμοιβαία απόσυρση» των ελληνικών ενόπλων δυνάμεων από τα νησιά και της αποβατικής στρατιάς που διατηρεί η Τουρκία στα παράλια, με φόντο φυσικά και τις συνεχείς αναφορές των στελεχών της ΝΔ για «ΝΑΤΟικά νησιά».
Δεν πρέπει να περνά απαρατήρητο για μας τους κατοίκους της Χίου ,των Οινουσσών και της Ηρωικής νήσου των Ψαρών ότι η κυβέρνηση της ΝΔ, με πρόσχημα την ενίσχυση της Ουκρανίας, έχει ήδη αποσύρει από τα νησιά κρίσιμα για την άμυνα στρατιωτικά συστήματα.
Δεν πρέπει να διαφεύγει της προσοχής μας ότι και οι δύο βουλευτές Χίου της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ κινούνται στην ίδια αστική ρότα. Και ο χρόνος θα επιβεβαιώσει.
Ενδεικτικές άλλωστε είναι και οι πρόσφατες «επισημάνσεις» του Αμερικανού πρέσβη Τζ. Τσούνις, πως «καμία πλευρά δεν έχει δίκιο 100%», παραπέμποντας σε συμπερίληψη και αυτών των ζητημάτων στο τραπέζι του παζαριού».
Το ίδιο ισχύει και με τη συνεχή επίκληση από τη μεριά της κυβέρνησης των συμφωνιών οριοθέτησης ΑΟΖ, που έχει συνυπογράψει με Ιταλία και Αίγυπτο και περιλαμβάνουν «τσεκούρωμα» κυριαρχικών δικαιωμάτων όπως π.χ. για την αλιεία, την επήρεια των νησιών κ.ο.κ.
Σε κάθε περίπτωση, είναι παραπάνω από φανερό ότι δρομολογούνται επικίνδυνες για τους λαούς εξελίξεις, με φόντο τα ευρωατλαντικά σχέδια και με βάση την κοινή στρατηγική όλων των αστικών κομμάτων.
Τα Ελληνοτουρκικά αποτελούν σοβαρό κριτήριο ψήφου και δείχνουν την αναγκαιότητα, για ένα πολύ πιο δυνατό ΚΚΕ και στις επερχόμενες εκλογές, με την εκλογή κομμουνιστή βουλευτή στο Β. Αιγαίο για να δυναμώσει ο αγώνας ενάντια στα ευρωατλαντικά σχέδια και την πολιτική της αστικής τάξης που υπηρετούν όλα τα άλλα κόμματα, για να δυναμώσει ο κοινός αγώνας με τους γείτονες λαούς.
Χίος 4 Ιούνη,
Γιώργης Η. Αμπαζής
