Η Δημοκρατία σε κίνδυνο; Μάθημα Δημοκρατίας από ένα συνταξιούχο λοστρόμο. (Του Αριστείδη Ζαννίκου)

Την Μεγάλη Πέμπτη κλείνουν 55 χρόνια από τότε (21-4-1967) που, επίορκοι αξιωματικοί του Στρατού, (κάποιοι εξ αυτών συνεργάτες της Αμερικανικής CIA), μας έβαλαν “στο γύψο”. Εκμεταλλευόμενοι το θυμό και την αγανάκτηση των Ελλήνων για τη διετή πολιτική ανωμαλία, και επικαλούμενοι, δήθεν “καραδοκούντα κομμουνιστικό κίνδυνο”, ανέτρεψαν την (δεξιά) Κυβέρνηση του Παν/τη Κανελλόπουλου, κατάργησαν το Δημοκρατικό Πολίτευμα και επέβαλαν μιά αδίστακτη και στυγνή δικτατορία που κράτησε επτά (7) χρόνια (1967-1974).

Η Ελλάδα απομονώθηκε διεθνώς. Τα ατομικά και συλλογικά δικαιώματα και οι προσωπικές ελευθερίες “πήγαν περίπατο”. Διώξεις, φυλακίσεις, εξορίες, βασανιστήρια κατά παντός “μη αρεστού”, στην ημερήσια διάταξη. Επιστέγασμα της “δράσης” των “ΥΠΕΡΠΑΤΡΙΩΤΩΝ” η προδοσία της Κύπρου και όσα, έκτοτε, υφίσταται ο Ελληνισμός τόσο της Μεγαλονήσου όσο και της Ελλάδας από την Τουρκική επιθετικότητα. Η δήθεν εθνικοφροσύνη των δικτατόρων, αποδείχτηκε “ΕΘΝΟΚΤΟΝΑ”. ΄Εμειναν να τους θυμίζουν “τα ψεύτικα τα λόγια τα μεγάλα” που παπαγάλιζαν ξεδιάντροπα.

Είναι δυστύχημα που, αυτά τα παθήματα, δεν μας έχουν γίνει μαθήματα. Και πάλι εμφανίζονται “υπερπατριώτες” και “φιλολαϊκοί” πολιτικοί των άκρων, (κυρίως εκ δεξιών της Νέας Δημοκρατίας), που μας τάζουν τα πάντα. Ακούγονται ξανά από χείλη λαϊκιστών-δημαγωγών, “τα ψεύτικα τα λόγια τα μεγάλα”. Διαδραματίζουν ρόλο ύποπτο. Συμφέροντα Ελληνικά και ξένων Δυνάμεων, υπερατλαντικά και Ρωσικά, δείχνουν να σχεδιάζουν ανατροπές στο πολιτικό σκηνικό της Χώρας. Ως γνωστόν, “ο λύκος στην αναμπαμπούλα χαίρεται”.

΄Ηδη, ο φίλος του Πούτιν, Όρμπαν, γνωστός ακροδεξιός, επανεκλέχθηκε πανηγυρικά στην Ουγγαρία. Η θαυμάστρια του Πούτιν και του Τραμπ, Μαρίν Λε Πεν, απέχει μια ανάσα από πιθανή εκλογή της στο Προεδρικό αξίωμα της Γαλλίας. Οι Άγγλοι αντιευρωπαϊστές, με στήριξη του Πούτιν, ψήφισαν την αποχώρησή τους από την κοινή Ευρωπαϊκή οικογένεια και τώρα, δημοσκοπικά, δηλώνουν μετανιωμένοι.

Οι Αμερικανοί ψηφοφόροι του Τραμπ, θαυμαστή και φίλου του Πούτιν, ετοιμάζονται να “πάρουν το αίμα τους πίσω” το προσεχές Φθινόπωρο.

Η Τουρκία του αυταρχικού ημιδικτάτορα Ερντογάν, επίσης φίλου του Πούτιν, καραδοκεί (μαζί βέβαια και οι Κεμαλιστές), κατά της Πατρίδας μας. Γενικά, σε Ευρώπη και Αμερική, υπαρκτά και πρωτόγνωρα προβλήματα (πανδημία, εργασιακή ανασφάλεια, ακρίβεια, ενεργειακή και επισιτιστική κρίση), ωθούν εκατομμύρια πολίτες στην αναζήτηση “σωτηρίας” σε ακροδεξιά μορφώματα που αντιμάχονται τα φιλελεύθερα Δημοκρατικά Πολιτεύματα, επιδιώκοντας τη διάβρωση και ανατροπή τους.

Τα σημάδια που εκπέμπονται Παγκοσμίως, Πανευρωπαϊκά αλλά και στην Πατρίδα μας, είναι άκρως ανησυχητικά. Η επικράτηση αυταρχικών και ανελεύθερων Καθεστώτων, τίποτα καλό δεν προμηνύει για την Ανθρωπότητα. Η ιστορία αυτό μας έχει διδάξει. Εξυπακούεται ότι, και το Δημοκρατικό Πολίτευμα, αν εξασφαλίζει μόνο ελευθερία χωρίς την αναγκαία αξιοπρεπή και ανθρώπινη διαβίωση, τότε, ναι μεν μπορεί να χαρακτηρίζεται ως “το καλύτερο Πολίτευμα”, όμως, αργά ή γρήγορα καταρρέει.

Θα κλείσω το σημερινό σημείωμα με την παράθεση ενός “πρακτικού μαθήματος δημοκρατίας” όπως το βίωσα στα νιάτα μου, εν μέσω της Χουντικής Δικτατορίας. Τότε, ένα από τα λιγοστά στέκια στην Ενορία του Αγίου Μάρκου Βροντάδου, ήταν το παπουτσίδικο του, τσαγκάρη και ιεροψάλτη Νικολή Στ. Μαμουζέλου, γνωστού για τα φιλοπαπανδρεϊκά του αισθήματα. Στο στέκι αυτό σύχναζε μιά παρέα Αγιομαρκούσων, κυρίως συνταξιούχων ναυτικών, κυρίαρχη φυσιογνωμία της οποίας ήταν ο συν/χος λοστρόμος Σιδερής Κων. Μαμουζέλος, φανατικός Παπανδρεϊκός, πρώτος ξάδελφος του Νικολή και θείος του γνωστού αθλητικογράφου Γιάννη Μαμουζέλου.

Ο μπάρμπα Σιδερής, σκληρός επικριτής των Χουντικών, ήταν πάντα έτοιμος για καυγά με όποιον, αστεία-σοβαρά, του έθιγε τον Βενιζέλο, τον Πλαστήρα και, βεβαίως, τον Γεώργιο Παπανδρέου. Προφανώς ως αστείο και ως αθώο “πείραγμα”, κάποιος της παρέας, του λέει μια μέρα:

– Βρε Σιδερή, γιατί πια τόσος φανατισμός κατά της Κυβέρνησης; Τη σύνταξή μας την έχομε, ησυχία έχομε, το φαΐ μας το έχομε ήντα άλλο θέμενε για να ήμαστενε ευχαριστημένοι;

Ο μπάρμπας,-έτσι τον φωνάζαμε οι τότε νεαροί-, αρπαγμένος από αυτά που άκουσε, του απαντά με τη, γνώριμη βροντερή φωνή του:

-Το γάδαρο στο απέναντι χωράφι τον βλέπεις; Φαΐ έχει, η σίκλα με το νερό είναι μπροστά του, ίσκιο του κάμνει η αμυγδαλιά, όμως το αφεντικό τον έχει δεμένο στο δέντρο και ούτε που μπορεί να κάμει δέκα βήματα. Έτσι μας έχει καταντήσει η Χούντα. Σαν το δεμένο γάδαρο. Έ, εμένα αυτό δεν μου αρέσει. Δεμένος γάδαρος δεν θέλω να νοιώθω όλη μου τη ζωή!!

Ο μπάρμπα Σιδερής,-πάντα πρωτοστάτης στον ρουκετοπόλεμο και στους στολισμούς και τα βαψίματα του Αγίου Μάρκου,-μας “άφησε χρόνους” το 1991 σε ηλικία 88 ετών. Ευτύχησε δηλαδή να αναπνεύσει τον αέρα της, ελευθερίας για 17 ακόμη χρόνια (1974-1991). Παρά την πίκρα του για την, τότε, πτώση του ΠΑΣΟΚ και την περιπέτεια του αγαπημένου του Ανδρέα, με τον Κων/νο Μητσοτάκη Πρωθυπουργό από τον Απρίλιο του 1990,είχε ακουστεί να λέει συγκαταβατικά:

– Ας τον αφήκουνε κι ευτόν, να δούμενε ήντα μπορεί να κάμει…