Οι δυνάμεις της Αντικαπιταλιστικής Αριστεράς, από την εμφάνιση του προσφυγικού ζητήματος από τα μέσα της δεκαετίας του 1990 ως σήμερα, αγωνίζονται μαζί με τους πρόσφυγες – μετανάστες, το εργατικό λαϊκό κίνημα και το κίνημα αλληλεγγύης για την αναγνώριση των δικαιωμάτων των προσφύγων – μετανάστών. Αντιμετωπίζουν τους πρόσφυγες – μετανάστες ως τμήμα της εργατικής τάξης και διεκδικούμε μαζί τους την χειραφέτηση τους από τον ολοκληρωτικό και δολοφονικό καπιταλισμό της εποχής μας.
Στην ίδια γραμμή κινείται η περιφερειακή παράταξη Ανταρσία στο Αιγαίο – Αντικαπιταλιστική Αριστερά, από την συγκρότηση της το 2010 ως σήμερα. Αυτή την θέση έχουν εκφράσει όλοι οι περιφερειακοί της σύμβουλοι μέσα και έξω από το Περιφερειακό Συμβούλιο από το 2015 και μετά, αντιπαλεύοντας την πολιτική όλων των Ελληνικών κυβερνήσεων και της Ε.Ε. που φυλακίζει τους πρόσφυγες – μετανάστες σε ανοιχτές ή κλειστές φυλακές. Είναι η ίδια πολιτική που πνίγει χιλιάδες πρόσφυγες κάθε χρόνο στα νερά της Μεσογείου.
Αυτή την περίοδο στην Λέσβο και την Χίο αντιπαρατίθενται δύο πλευρές της ίδιαs απάνθρωπης και δολοφονικής αντιπροσφυγικής πολιτικής. Η μια πλευρά θέλει κλειστές φυλακές για τους πρόσφυγες και τους μετανάστες στα νησιά. Η άλλη θέλει οι κλειστές φυλακές να γίνουν οπουδήποτε αλλού εκτός από τα νησιά.
Η Ανταρσία στο Αιγαίο – Αντικαπιταλιστική Αριστερά αρνείται να γίνει ουρά είτε της μίας, είτε της άλλης πλευράς της ίδιας δολοφονικής αντιπροσφυγικής πολιτικής. Γι’ αυτό και η παράταξη μας στο Περιφερειακό Συμβούλιο τέσσερις φορές έχει καταψηφίσει τα κοινά ψηφίσματα που ψηφίστηκαν από τις παρατάξεις που προέρχονται πολιτικά από την συντηρητική δεξιά, το ΠΑΣΟΚ, το ΣΥΡΙΖΑ και το ΚΚΕ, (ενώ σε κάποιες περιπτώσεις τα ψηφίσματα στηρίχθηκαν και από την επίσημη παράταξη της Ν.Δ.).
Είναι θλιβερό, πως επί δυόμιση χρόνια κόμματα και παρατάξεις με αριστερή και κομμουνιστική αναφορά, επιλέγουν να ταυτίζονται με την μία ή την άλλη πλευρά της αντιπροσφυγικής πολιτικής της Ε.Ε. και των Ελληνικών κυβερνήσεων. Η στάση τους αυτή αποτελεί μεγάλο πισωγύρισμα για το εργατικό – λαϊκό κίνημα.
Ντόπιοι, πρόσφυγες και μετανάστες δεν έχουμε να χωρίσουμε τίποτα. Όλοι μας θέλουμε ειρήνη, δουλειά, στέγη και ασφάλεια για εμάς και τα παιδιά μας. Ας αγωνιστούμε γι αυτά ενωμένοι ενάντια στη ξενοφοβία και το διχασμό.
