Πόντος (1952-1914)
Τραπεζούντα-Ερζερούμ-Σαμψούντα
Σμύρνη ( 1905-1935 )
” Ό,τι κάναμε για τους Τούρκους στη Χίο το 1912,
το επαναλάβαμε για τους Έλληνες της Σμύρνης το 1922.Για μας
αξία έχει ο άνθρωπος, πλασμένος κατ’εικόνα και καθ’ ομοίωση
του Θεού”.
(Περιοδ.” Allez”,1931).
Το Ίδρυμα του Αγ. Ιωσήφ παρέμεινε ανέπαφο λόγω της μεγάλης απόστασης
του Κορδελιού από το κέντρο της Σμύρνης.
Γράφει η A.Cavasino : ”Στις 27 Αυγούστου πυρπολείται η Σμύρνη. Η
εφημερίδα ”La Croix” από το Παρίσι :” Η πυρκαγιά κράτησε τρεις
μέρες.
Οι Χριστιανοί ζητούν καταφύγιο. Ο Αρχιεπίσκοπος Valerga επιβιβάστηκε στο
Γαλλικό πολεμικό ” Jean Bart ”,με μόνη αποσκευή το ράσο που φορούσε..
Στο Κορδελιό, οι Αδελφές αγρυπνούν για τη σωτηρία των Χριστιανών, που
ζήτησαν άσυλο στο σπίτι τους. Είναι πέντε και εναλάσσονται στη φύλαξή
τους. Στο προαύλιό τους έξαλλοι οι Τούρκοι φωνάζουν : ”Θάνατο στους
γκιαούρηδες”. Δεν τολμούν να παραβιάσουν τον ιερό χώρο…Χάρη στην
προστασία τους 800 άτομα σώθηκαν με Γαλλικό πλοίο.
‘Εξω στην πόλη, για να προμηθευτεί ψωμί για τους προστατευόμενους της,
μια Αδελφή αποσπά από τα χέρια ενός άτακτου στρατιώτη ένα νήπιο, που
ετοιμάζεται να κόψει στα δύο. ”Εσύ σκοτώνεις τα παιδιά με το ξίφος σου
,εγώ τα σώζω με το Σταυρό μου ΄΄.
”Στην καιόμενη Σμύρνη έσωσαν εκατοντάδες ζωές” ,γράφει η
δημοσιογράφος στη ” Revue de Paris ”.
”Όταν τις ρώτησα γιατί δέχονται όσους χτυπούν την πόρτα τους, μία από
τις Αδελφές μού απάντησε :”Αυτό που κάνουμε εδώ για τους Έλληνες, το
κάναμε για τους Τούρκους το 1912”.Καθολικές Μοναχές, θε’ι’κά
ανθρώπινες, αφοσιωμένες στους πάσχοντες, αντίθετες στο Κακό, αδιάφορες
για τους τίτλους και τις τιμές, ενδιαφερόμενες μόνο για τον άνθρωπο,
για κάθε πλάσμα του Θεού ”.
Περισσότεροι από 5000 Έλληνες και Αρμένιοι πέρασαν το κατώφλι του ΄’ Αγ.
Ιωσήφ ”, κατά εκείνο το τραγικό τριήμερο, 27-30/8/1922.Κι αυτό ,ενώ
το ιππικό του Κεμάλ παρήλαυνε στην οδό Alay-Bey,επί της οποίας
κατοικούσαν οι Αδελφές. Επικεφαλής της παρέλασης ήταν ο σημαιοφόρος του
”Πράσινου Φλάμπουρου ”, σύμβολου του Ιερού Πολέμου ” Τζιχάντ ”.
Οι Τούρκοι κάνοντας χρήση του Στρατιωτικού Νόμου συνέλαβαν-άρπαξαν 300
άνδρες στη Μονή όπου παρέμειναν τα γυναικόπαιδα , για τα οποία οι
αδελφές περιφέρονταν στην καιγόμενη πόλη προς τη συλλογή τροφίμων.
Η σωτηρία της ανθρώπινης ζωής από τη βία, η θεραπεία των ασθενών και το
μοίρασμα του επιούσιου άρτου με τον πεινασμένο, ήταν-και-είναι ιερό
καθήκον των αφιερωμένων στο Θεό της Ζωής, Αδελφών . Ιδιαίτερα στις χώρες
του Ισλάμ ,όπως η Τουρκία, μόχθησαν για την ανύψωση της γυναίκας μέσω
της εκπαίδευσης των κοριτσιών. Μεγάλη ήταν προσφορά τους και στον τομέα
αυτό.
Μάρκος Ν. Ρούσσος – Μηλιδώνης, Οι αδελφές του Αγίου Ιωσήφ της
Εμφανίσεως στην Ελλάδα και τον ευρύτερο χώρο.
Το παραπάνω βιβλίο μού χάρισαν οι Αδελφές Εσπεράνς ,Αγνή και Βλαντίν τον
Ιούλιο του 2020 συζητώντας για το ”σαπέλ” του Αγ.Ιωσήφ στη μυροβόλο
Χίο και για ένα πιθανό συνέδριο με θέμα τα Γαλλικά Εκπαιδευτήρια της
Μεσογείου.
Καλό θα ήταν στα πιθανά εγκαίνια του όλου έργου στο Κολέγγιο να
μιλήσει μία από τις Aδελφές που δίδαξαν σε αυτό το Φάρο του πολιτισμού
ή παλιές εσώκλειστες μαθήτριες από τη Χίο ή τη Λέσβο. Σπουδαίος ομιλητής
θα ήταν και ο πρ. Γενικός Διευθυντής της Λεοντείου Σχολής Πατησίων και
μετέπειτα Διευθυντής της Σχολής ” Αγ.Ιωσήφ” στην Πεύκη.
Με εκτίμηση,
Αναστασία Μανδάλα
