Ο Αλέξης Τσίπρας αντιμετωπίζει ξανά απροκάλυπτη εσωκομματική “ανταρσία”. Βέβαια, παρόμοιες καταστάσεις, έχουν αντιμετωπίσει, κατά καιρούς, όλα σχεδόν τα Κόμματα, μικρά και μεγάλα. Κάποια τις ξεπέρασαν με “γρατζουνιές”. Άλλα όμως με οδυνηρές διασπάσεις. Οι σκέψεις που ακολουθούν, γράφονται από έναν απλό πολίτη που, μαζί με εκατομμύρια συμπατριωτών, ενδιαφέρεται να λειτουργεί ομαλά το Κοινοβουλευτικό μας Πολίτευμα μέσω της, προβλεπόμενης, εναλλαγής Κομμάτων στην Εξουσία. ΄Αρα, αυτά που συμβαίνουν στο Κόμμα της Αξιωματικής αντιπολίτευσης, (που κυβέρνησε τη Χώρα και φιλοδοξεί να την κυβερνήσει ξανά με πιθανό συγκυβερνήτη το ΚΙΝΑΛ-ΠΑΣΟΚ ή άλλα Κόμματα), πρέπει να μας ενδιαφέρουν.
Κατά μία (ορθή κατ’ εμέ) άποψη, ο ΣΥΡΙΖΑ, για να δημιουργήσει ξανά προοπτικές επανόδου στην εξουσία, έστω μέσω συγκυβέρνησης με άλλους σχηματισμούς, θα πρέπει να αποδείξει ότι έχει διδαχθεί από τα οδυνηρά λάθη του και ότι έχει μετεξελιχθεί σε ένα σύγχρονο, υπεύθυνο και μετριοπαθές Κεντροαριστερό Κόμμα “Ευρωπαϊκών προδιαγραφών”. Δυστυχώς, αυτό, κάποιοι (που δεν είναι λίγοι) εντός του ΣΥΡΙΖΑ, δεν το επιθυμούν ούτε το αποδέχονται. Γι αυτό απορρίπτουν προτάσεις του Αλέξη, όπως π.χ. να εκλέγονται στο εξής τόσο ο αρχηγός του ΣΥΡΙΖΑ όσο και τα κύρια όργανά του κατά τρόπο περίπου όμοιο με αυτόν που ήδη εφαρμόζουν το ΠΑΣΟΚ και η Ν.Δ.
Η μόνη εξήγηση, για την αντίδραση κατά των προτάσεων Τσίπρα, είναι ότι, κάποιοι, φοβούνται μη τυχόν και χάσουν τα προνόμια της ¨κομματικής καρέκλας”. ΄Οταν όμως καθόταν σε “καρέκλες κυβερνητικής εξουσίας”, τα ίδια αυτά πρόσωπα, ούτε που τόλμησαν να αντιδράσουν σε πρωτοβουλίες του Αλέξη που δεν ταίριαζαν με το “αριστερό” ήθος και τα “αριστερά” πιστεύω τους.
Δεν τόλμησαν να αντιδράσουν π.χ. στις φανερές σχέσεις στήριξης του Αλέξη από τη Γιάννα Αγγελοπούλου, εμβληματικής μορφής και εκπροσώπου του Ελληνικού πολιτικού και επιχειρηματικού κατεστημένου. Ούτε όταν η ίδια έφερε σε επαφή τον Αλέξη με το “Ίδρυμα Κλίντον” και προσωπικά με τον ίδιον τον πρώην Πρόεδρο των ΗΠΑ.
Δεν ενοχλήθηκαν καθόλου με τα “καμώματα” του συγκυβερνήτη τους Πάνου Καμμένου ούτε και με τις θερμές σχέσεις που συνέδεσαν τον Αλέξη με την Άγγελα Μέρκελ !!
Δεν τους πείραξε που, ως Πρωθυπουργός, ο Αλέξης είχε προσλάβει, σε θέση άμισθης συμβούλου του, την Κατερίνα Παναγοπούλου, χήρα του εφοπλιστή Περικλή Παναγόπουλου, στο σκάφος της οποίας έκανε μάλιστα διακοπές προκαλώντας σάλο όταν αυτό μαθεύτηκε.
Δεν αντέδρασαν στην “καρατόμηση” του, τότε Υπουργού Παιδείας Νίκου Φίλη καθ΄υπόδειξη της Ιεραρχίας και κατ΄απαίτηση του συγκυβερνήτη τους, ούτε και έβγαλαν “κιχ” κατά της επιλογής του Αλέξη να βάλει στη λίστα των υποψηφίων Ευρωβουλευτών του ΣΥΡΙΖΑ τον Πέτρο Κόκκαλη, γυιό του μεγαλοεπιχειρηματία Σωκράτη Κόκκαλη, κάτι που οδήγησε στην εκλογή του Πέτρου ως Ευρωβουλευτή χωρίς να “ανοίξει ρουθούνι”.
Γιατί λοιπόν αντιδρούν τώρα κατά μιάς λογικής και δημοκρατικής πρότασης του Αλέξη; Μήπως επειδή δεν προβλέπουν ούτε και πιστεύουν σε σύντομη επάνοδο στην εξουσία κατά που δείχνουν και οι δημοσκοπήσεις;
΄Ο,τι και να συμβαίνει, ο Αλέξης δεν πρέπει να συμβιβασθεί ούτε να κάνει πίσω. Αν δεν απαλλαγεί από την αναχρονιστική εσωκομματική του αντιπολίτευση, το όνειρο για επάνοδο στην Εξουσία (έστω μέσω συγκυβέρνησης), μάλλον θα αποδειχθεί ουτοπικό και “απατηλό”.
Οι “πεντακόσιοι”, οι της “Ομπρέλας”, οι φανατικοί των αδύναμων “τάσεων” ακόμη και ο δήθεν “φίλος” του Αλέξη, ο “αψύς” Παύλος Πολάκης, διώχνουν κόσμο αντί να προσελκύουν νέα στελέχη και, νέους, μετριοπαθείς ψηφοφόρους. Αυτό βέβαια ευνοεί το ΚΙΝΑΛ-ΠΑΣΟΚ και το νέο αρχηγό τον Νίκο Ανδρουλάκη. Οι δημοσκοπήσεις το φανερώνουν, χωρίς βέβαια να μπορεί κανείς να μαντέψει από τώρα την απόφαση του εκλογικού Σώματος όταν θα έλθει η ώρα της κάλπης.
΄Ομως, αυτή, αργά ή γρήγορα, θα έλθει. Χωρίς να παραβλέπουμε ούτε να υποτιμούμε πιθανούς νέους σχεδιασμούς συμμαχικών Κυβερνήσεων και του ντόπιου επιχειρηματικού και μιντιακού κατεστημένου περί του ποιάς μορφής Κυβέρνηση τους συμφέρει καλύτερα για τα προσεχή χρόνια, το βέβαιο είναι ότι, ο Κυριάκος (με την πιστή του ομάδα), αποδεικνύεται προσώρας “σκληρό καρύδι”. Το “πεπόνι και το μαχαίρι” το κρατά ο ίδιος. Αν δεν αντιμετωπίσει, ξαφνικά, σοβαρή εσωκομματική υπονόμευση ή αμφισβήτηση, η ό,ποια φθορά του, πιθανά δεν θα σταθεί ικανή να του στερήσει μία ακόμη εκλογική νίκη. Αυτά, ας τα έχουν όλοι κατά νου. Κυρίως ο ΣΥΡΙΖΑ και το ΚΙΝΑΛ.
Και κάτι τελευταίο που αφορά το ΚΙΝΑΛ-ΠΑΣΟΚ του Ανδρουλάκη:
– Ο ρόλος του “διαιτητή” που, στο παιχνίδι Ν.Δ.- ΣΥΡΙΖΑ, μοιράζει αδιακρίτως και δήθεν ισομερώς “κίτρινες κάρτες”, δεν του ταιριάζει. Το είπε προ ημερών, με δικά του βέβαια λόγια, ο Κώστας Σκανδαλίδης, παλιά “καραβάνα” του ΠΑΣΟΚ.
Το να δείχνεις ταυτόχρονα και στους δύο “κάρτες” ως δήθεν αντικειμενικός και δίκαιος κριτής, δυσκολεύει την επιδίωξη να ξαναγίνεις τολμηρός και υπεύθυνος “παίκτης” εντός γηπέδου.
Ας έχουν λοιπόν κατά νου οι του ΚΙΝΑΛ ότι, οι “ίσες αποστάσεις” σε κρίσιμα θέματα, μάλλον ζημιά προκαλούν. Κέρδος από καθόλου έως ελάχιστο….
