ήθεια, ο κύριος Μηταράκης απορεί;
Γιατί τόσο μίσος κ πάθος στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης; Όταν έδινε τις εντολές για απόβαση του στρατού κατοχής των ΜΑΤ, προφανώς είχε υποτιμήσει τη δύναμη της κοινωνικής ενότητας και θέλησης. Τώρα υποτιμά κ την νοημοσύνη μας, κατεβάζοντας την προφανώς στα οικεία του επίπεδα .
Τα πράγματα είναι ξεκάθαρα.
Η μόνη συζήτηση που μπορεί ίσως να γίνει είναι η μη ύπαρξη ούτε καν μικρής δομής καταγραφής στη Χίο. Μετά από την φασιστική κ αποικιοκρατική αντιμετώπιση του απέναντι στην κοινωνία, την οποία δήθεν εκπροσωπεί στο Κοινοβούλιο, ο Υπουργός θα έπρεπε να είναι και ευχαριστημένος με το γεγονός ότι κάποιοι ακόμη ανταποκρίνονται έστω και από ευγένεια σε πρόσκληση διαλόγου που απευθύνει, αλλά κυρίως στο ότι η κοινωνία της Χίου σύσσωμη του επιτρέπει έστω κ την δημιουργία μικρής δομής ταυτοποίησης και καταγραφής στο νησί.
Ως Βουλευτής Χίου είναι υποχρεωμένος να εκφράζει την βούληση της τοπικής κοινωνίας, πόσο μάλλον όταν αυτή είναι τόσο απόλυτα πλειοψηφική.
Τίποτε άλλο δεν χωράει σε αυτή την υπόθεση.
Ο γεωγραφικός προσδιορισμός στα νησιά του Αιγαίου ως τόπους φυλάκισης, περιορισμού, ταυτοποίησης, προαναχώρησης και άλλων διαδικασιών του προσφυγικού ζητήματος μετατρέπει αυτομάτως τα νησιά σε προθάλαμο της Ευρώπης κ τους προσδίδει χαρακτηριστικά τα οποία αποτελούν τροχοπέδη για την επιθυμητή και πολύπλευρη ισορροπημένη αναπτυξή τους στο μέλλον.
Παρόλα αυτά, αφού σε κάποια νησιά οι κοινωνίες έχουν δεχτεί να υπηρετήσουν τα οράματα του κ. Μηταράκη, ας αρκεστεί ο ίδιος σε αυτό και ας αφήσει τη Χίο έξω από το όραμα του.
Όραμα με αυταρχισμό και επεμβάσεις κρετίνων με στολές και ρόπαλα δεν πρόκειται να πότε να εφαρμοστεί σε αυτό τον τόπο.
Το έκαψε ο ίδιος, και όσο κι αν επιθυμεί να λησμονηθεί, αυτό δεν μπορεί να συμβεί διότι ήταν η πρώτη απόβαση εχθρικού στρατού στη Χίο σε όλη την ιστορική πορεία της εντός του νεοελληνικού κράτους.
Η προηγούμενη παρόμοια απόβαση ήταν ακριβώς διακόσια χρόνια πριν από σήμερα, όταν κατέφθασαν οι ορδές του Οθωμανικού στρατού και διέπραξαν την Σφαγή.
Ας φτιάξει λοιπόν τις κλειστές δομές του εκεί που τις επιθυμούν οι τοπικές κοινωνίες, ας είναι ικανοποιημένος που έστω και σε μερικά νησιά τον έχουν δεχτεί τον σχεδιασμό του, ας εξαιρέσει τη Χίο από τα σχέδιά του και ας μεταφέρει εκεί όσους από τους δυστυχείς καταφέρνουν να ξεφύγουν από τις βίαιες επαναπροωθήσεις και να βγουν στις ακτές του νησιού μας.
Άλλο τίποτε δεν έχει τη δυνατότητα να πράξει εδώ, όσο και αν επιχειρεί να προσεταιριστεί φορείς κ πρόσωπα με πολιτικές και αλλού ειδους μεθοδεύσεις.
