Ιωάννης Μάζης : Αυτά που επιχειρεί να φτιάξει η κυβέρνηση στα Νησιά δεν είναι τίποτα άλλο από το “Ανοίξαμε και σας Περιμένουμε”

 «Η Αίγλη της αστικής κοινωνίας,  ο αέρας της ελευθερίας, η δημοκρατική συζήτηση και οι άνθρωποι με ένα συγκεκριμένο υψηλό  επίπεδο. Όλα αυτά δηλαδή που συνθέτουν αυτό που λείπει από τη σημερινή εποχή, είναι οι λόγοι που αγαπώ τη Χίο και με κάνουν να την επισκέπτομαι συχνά.»  Εξήγησε ο καθηγητής του Καποδιστριακού Πανεπιστημίου και Πρόεδρος του Τμήματος Τουρκικών Σπουδών & Σύγχρονων Ασιατικών Σπουδών στη Σχολή Οικονομικών και Πολιτικών Επιστημών, κ. Μάζης, στο καλωσόρισμα μας για αυτή την αποκλειστική συνέντευξη που δέχτηκε να μα παραχωρήσει.

«Επιπλέον, η Χίος με ενδιαφέρει, γιατί αποτελεί ένα μέτωπο απέναντι στις  έκνομες απαιτήσεις, πρακτικές και απειλές της Τουρκίας και αυτό το μέτωπο πρέπει να τύχει ιδιαίτερης φροντίδας από το Ελληνικό κράτος. Είναι ανάγκη να εξεταστεί από όλες τις παραμέτρους  γεωστρατηγικής  τι σημαίνει αυτό το μέτωπο για την Ελλάδα, ούτως ώστε να ληφθούν όλα τα κατάλληλα μέτρα προκειμένου να προστατευτεί από την εργαλειοποίηση που κάνει η Τουρκία.

Δυστυχώς,  βλέπουμε μία επιπόλαιη αντιμετώπιση αυτών των ροών από την Ελληνική Πολιτεία και η οποία παραγνωρίζει τα πολλά και σημαντικά νομικά όπλα τα οποία έχει  για να αντιμετωπίσει αυτό το φαινόμενο.

Σημαντικό βέβαια για να είμαστε δίκαιοι είναι ότι πρόσφατα η χώρα τόλμησε, από νομικής πλευράς να χαρακτηρίσει την Τουρκία ως ασφαλή χώρα. Είναι κάτι άλλωστε που εδώ και πέντε χρόνια πριν, σε ομιλία μου στο Ομήρειο πνευματικό κέντρο, το είχα τονίσει επανειλημμένα.»

Ποιος είναι πρόσφυγας ;

«Πρόσφυγας θεωρείται κάποιος του οποίο η σωματική ακεραιότητα και η ζωή κινδυνεύει στη χώρα του μέχρι να φτάσει στο πρώτο ασφαλές από νομικής απόψεως κράτος. Από κει και πέρα όταν μετακινηθεί από αυτό το ασφαλές κράτος, πού στην περίπτωσή μας είναι η Τουρκία, χρειάζεται Visa, αλλιώς είναι παράνομος μετανάστης ( 3:04 – 4:14 )

Υπάρχει ευαισθησία στις χρήσεις των όρων αλλά πρέπει να τονίσουμε, άλλο πράγμα είναι να χρησιμοποιούμε τον όρο παράτυπος που είναι κάτι που δεν εκφράζει την έλλειψη νομιμότητας και είναι άλλο πράγμα να χρησιμοποιούμε την πραγματική νομική έννοια που είναι παράνομος. (4:14 – 4:45 )»

Διευκρινίσεις στον ορό «λαθρομετανάστης»  που πολλές φορές χρησιμοποιείτε προκαλώντας ποικίλες αντιδράσεις, κάνει ο καθηγητής, συσχετίζοντας με τον αντίστοιχο όρο που χρησιμοποιούμε για τον κυνηγό ή για τον επιβάτη, τους οποίους αποκαλούμε λαθροκυνηγό ή λαθρεπιβάτη όταν αυτοί ενεργούν παράνομα.  «Η ενόχληση του όρου “λαθρομετανάστης” πηγάζει από συγκεκριμένους κύκλους οι οποίοι  παρέχουν “αλληλεγγύη” με το αζημίωτο. Επαγγελματίας τού πόνου είσαι όμως όταν αμείβεσαι για να παρέχεις “αλληλεγγύη”.  Όλα αυτά έχει αξία να τα συζητάμε γιατί έχουμε τελικά χάσει την αξία και το νόημα των όρων.

Όταν η  τοπική κοινωνία 2015 και το 2016 προσέφερε από το υστέρημά της σε όλους αυτούς τους ανθρώπους που έφτασαν εδώ αυτό ήταν αλληλεγγύη(!) και ανθρωπιά. Η κοινωνία καλώς το έκανε τότε.  Στην πορεία όμως η ίδια κοινωνία διαπίστωσε ότι έχει δημιουργηθεί ένας μηχανισμός κέρδους ο οποίος εκμεταλλεύεται τον ανθρώπινο πόνο.»  (4:10 – 8:29)

Στήν ερώτηση λοιπόν σχετικά με την αντιπαράθεση στην τοπική κοινωνία αναφορικά με τους χαρακτηρισμούς και τους όρους που χρησιμοποιούνται τι τελικά προβλέπει το διεθνές δίκαιο ο καθηγητής απάντησε. «Με την προεδρία ενός  Έλληνα δικαστή στον ΕΔΑΔ, έχει ληφθεί απόφαση η οποία λέει,  ότι όταν εισχωρούν άτομα άνευ αδείας στο έδαφος άλλου κράτους αυτά τα άτομα μπορεί να απελαύνονται και πρέπει να απελαύνονται άμεσα χωρίς το δικαίωμα καν υποβολής αιτήσεως.» Η απόφαση αυτή, όπως δήλωσε ο καθηγητής, αυτόματα αποτελεί νομική υποχρέωση του κάθε κράτους μέλους, και εξέφρασε την απορία, «γιατί η χώρα μας δεν την εφαρμόζει;» (9:15)

«Αν δεν υπάρχει κράτος δικαίου δεν υπάρχει δημοκρατία»

«Οι δομές απαγορεύεται να είναι κλειστές από το ευρωπαϊκό δίκαιο»

Όταν γινόταν η Συνθήκη της Γενεύης για τους πρόσφυγες οι κρίσιμες μάζες δεν ήταν περισσότερες από 1.500 άτομα, εδώ τώρα μιλάμε για 100.000 και 200.000 κάθε φορά. Δεν μπορούμε να μιλάμε πλέον για προσφυγικές ροές αλλά για “εισβολές” πολύ δε περισσότερο που σε επίπεδο ευρωπαϊκού δικαίου «είναι πλέον πιστοποιημένο ότι το φαινόμενο αποτελεί εργαλείο  στα χέρια της Τουρκίας » ήταν το κλείσιμο του κ. Μάζη στην ενότητα της συζήτησης μας  περί προσφύγων, όρων, και δικαίου.

Στήν ερώτηση μας, για το που είναι ο κίνδυνος από αυτή την εργαλειοποίηση που όλοι παραδέχονται ότι κάνει η Τουρκία, και τι κατά τη γνώμη του δεν κάνει καλά η ελληνική κυβέρνηση; 

Ο κ. Μάζης  απάντησε ότι  όλα τα γεγονότα καταδεικνύουν ότι υπάρχει  «κίνδυνος πυρήνα αποσταθεροποίησης» και ειδικά στα νησιά του Βορείου Αιγαίου τα οποία για πολλές δεκαετίες βρίσκονται στο μάτι του κυκλώνα.

Ο πόλεμος και τα συμφέροντα των μεγάλων είναι αυτό που παράγει τους πρόσφυγες και τις μετακινήσεις και δε θα πρέπει να διαφεύγει της προσοχής μας, το γεγονός, ότι εμείς πρέπει να επωμιστούμε αυτό που τελικά οι Αμερικάνοι δημιούργησαν στο Αφγανιστάν και που καμία από τις μεγάλες και συν υπαίτιες για την κατάσταση χώρες δεν αναλαμβάνει.

Εάν σταθούμε μόνο στον “πρόσφυγα” του οποίου πρέπει να  παρέχουμε συνδρομή και υποστήριξη τότε έχουμε μείνει μόνο στο δεύτερο επίπεδο,  στη λεπτομέρεια της μεγάλης εικόνας,  και δε βλέπουμε ότι αυτός που πραγματικά δημιούργησε το πρόβλημα και έπρεπε, με τις ενέργειές του να έχει λάβει υπόψιν του τι  θα γίνει με όλους αυτούς τους ανθρώπους.  Εάν λοιπόν κάθε φορά  εμείς καλούμαστε  να σηκώσουμε το βάρος που αυτοί δημιούργησαν  τότε βρισκόμαστε  μπροστά σε ένα μεγάλο λάθος.

«Ασφαλή χώρα και γειτονική χώρα είναι η Τουρκία, είναι η Ρωσία, είναι το Ιράν, στις οποίες μοιραία θα φτάσουν οι πρόσφυγες πριν έρθουν σε εμάς και το διεθνές δίκαιο λέει ότι στην πρώτη ασφαλή χώρα είσαι νόμιμος και διατηρείς το δικαίωμα του πρόσφυγα.»  Η Ελλάδα λοιπόν έχει μέχρι τώρα έχει ενσωματώσει 1,5 εκατομμύριο και έχει και άλλους 70.000  που είναι στη φάση των διαδικασιών.  Πόσους  παραπάνω αντέχει, τελικά, αυτή η χώρα των 10 εκατομμυρίων;

 Το νέο σύμφωνο και η έλλειψη μηχανισμών.

«Επιπρόσθετα στο νέο σύμφωνο δεν βλέπω να υπάρχει κανένας μηχανισμός θεσμοθετημένος ο οποίος να λειτουργεί με συγκεκριμένες, ορισμένες δεσμεύσεις και ποσοστώσεις  για το πώς θα  γίνεται η κατανομή και ο διαμερισμός στην Ευρώπη. Αντίστοιχα η ελληνική κυβέρνηση σαν ο πλέον ενδιαφερόμενος δεν έχει καταθέσει και κατά συνέπεια δε διεκδικεί καμιά  πρόταση που να τεκμηριώνει την αναγκαιότητα και τον τρόπο λειτουργίας ενός τέτοιου μηχανισμού.

Ποιες είναι οι ενέργειες του ευρωπαϊκού Νότου, πέρα από ευχολόγια και ανούσιες συναντήσεις, με δεδομένο ότι αυτός που δέχεται την πίεση και το βάρος είναι και αυτός ο οποίος πρέπει να πάρει τις πρωτοβουλίες και να αντιδράσει;» αναρωτήθηκε ο συνομιλητής  μας

Σχετικά με τις τρέχουσες εξελίξεις

και την επιδίωξη του υπουργού μετανάστευσης και της Ελληνικής Κυβέρνησης για δημιουργία μονίμων χωρών εγκλεισμού ο καθηγητής με δηκτικό τρόπο είπε ότι αποτελεί αντίφαση  η οποία δεν πείθει κανέναν, από τη μία να λέει ο υπουργός ότι ελέγχω τα σύνορα,  είμαι αποτελεσματικός,  και έχω μηδενίσει τις ροές,  και από την άλλη να θέλει να δημιουργήσει αυτά τα τερατουργήματα. (!)

Εάν ο έλεγχος των ροών  είναι συγκυριακό φαινόμενο τότε η Κυβέρνηση πρέπει να ομολογήσει την αδυναμία της και να πει ότι δεν μπορώ, είμαι ανίκανη να ελέγξω  αυτά που μέχρι σήμερα σας προβάλλω ως  σημαντικά επιτεύγματα.  Σε αντίθετη περίπτωση ο καθένας μπορεί να σκεφτεί ότι η  εμμονή για τη δημιουργία των χωρών εγκλεισμού  εμπεριέχει  οικονομική σκοπιμότητα.

Οι χώροι  δε φτιάχνονται για να είναι άδειοι. (!) Τόνισε με σημασία.

«Στο κάτω κάτω  της γραφής, από που νομιμοποιείται η κυβέρνηση να δέχεται τον εγκλωβισμό αυτών των ανθρώπων στη Χώρα; 

Ας κάνουμε ένα δημοψήφισμα,  δημοκρατία έχουμε, και ένα δημοψήφισμα με παράθεση των πραγματικών στοιχείων θα μας έδειχνε καθαρά αν ο Έλληνας φορολογούμενος, ο Έλληνας Πολίτης,  επιθυμεί και μέχρι ποια όρια αυτήν την κατάσταση.»

«Θέλουμε να ζήσουμε,

θέλουμε να υπάρχουμε, γιατί είμαστε περήφανοι για αυτό που είμαστε,  χωρίς να θεωρούμε τους εαυτούς μας καλύτερος από τους άλλους. Γιατί Ελληνισμός δεν είναι τίποτα άλλο από την Ελληνική γλώσσα, η Ελληνική γραμματεία που προκύπτει από αυτή τη γλώσσα, τα ήθη, τα έθιμα, οι παραδόσεις, η θρησκεία  και η μνήμη που συνδέει όλα τα παραπάνω με συγκεκριμένους γεωγραφικούς χώρους.

Τα θέλουμε ;

Εάν δεν τα θέλουμε να το δηλώσουμε…  και να ξαναγυρίσουμε στη διασπορά.»

Ήταν τα τελευταία λόγια αυτής της ιδιαίτερα ενδιαφέρουσας κουβέντας.