Το εθνικό σχέδιο ανάκαμψης δεν είναι τίποτα άλλο παρά το σχέδιο ΕΕ και αστικής τάξης για την διασφάλιση της κερδοφορίας του κεφαλαίου και την αξιοποίηση των πόρων του Ταμείου Ανάκαμψης της ΕΕ, με νέες θυσίες για το λαό. Αυτό το Ταμείο δεν είναι ένα ουδέτερο αναπτυξιακό εργαλείο, αντίθετα θα το πληρώσουν ακριβά οι λαοί της Ευρώπης, ενώ κάθε εκταμίευση θα συνοδεύεται από νέα, δρομολογημένα, αντιλαϊκά προαπαιτούμενα. Πρόκειται στην ουσία για ένα πανευρωπαϊκό “super μνημόνιο”, το οποίο στην Ελλάδα έχουν χαιρετίσει όλα τα κόμματα του ευρωενωσιακού τόξου.
Οι συνέπειες για τον λαό ομολογούνται πίσω από τις λέξεις του εθνικού σχεδίου ανάκαμψης.
Το “εξωστρεφές, ανταγωνιστικό μοντέλο” είναι το μοντέλο που υπηρέτησαν όλες οι κυβερνήσεις τα προηγούμενα χρόνια. Τα “πήλινα πόδια” αυτού του μοντέλου έσπασαν την περίοδο της πανδημίας.
Πίσω από τις αναφορές του πρωθυπουργού για “φορολογικό σύστημα το οποίο θα είναι φιλικό προς την ανάπτυξη” έρχονται νέες φοροαπαλλαγές και προνόμια στους μεγάλους επιχειρηματικούς ομίλους, φορτώνοντας τα φορολογικά βάρη σε μισθωτούς και αυτοαπασχολούμενους, την ίδια στιγμή που για τους μικρούς επαγγελματίες και τους εργαζόμενους τα χρέη της περιόδου της πανδημίας μετατίθενται στο ακέραιο για αργότερα.
Τα ευχολόγια για “την δημιουργία μόνιμων και ποιοτικών θέσεων απασχόλησης” αποτελούν κακόγουστο αστείο. Η ανάπτυξη και η κερδοφορία του κεφαλαίου απαιτούν φθηνή εργατική δύναμη. Γι’ αυτό άλλωστε ο σχεδιασμός την επόμενης μέρας, όχι απλά δεν ακυρώνει τα μνημόνια και τις μεταμνημονιακές δεσμεύσεις ΝΔ-ΣΥΡΙΖΑ και ΚΙΝΑΛ, αλλά τα συνεχίζει στην ίδια πορεία καθηλώνοντας τους μισθούς, καταργώντας τις συλλογικές συμβάσεις εργασίας, γενικεύοντας τις ευέλικτες μορφές απασχόλησης, ολοκληρώνοντας το έγκλημα σε βάρος της κοινωνικής ασφάλισης.
Οι προβλέψεις για 200.000 θέσεις εργασίας με το πρόγραμμα επενδύσεων των 60 δισ. είναι τουλάχιστον επισφαλείς, αφού μεγάλο μέρος των κεφαλαίων αφορά την αγορά πανάκριβου εξοπλισμού, όπως πχ για τις ΑΠΕ, απ’ τις χώρες της Ευρώπης. Οι όποιες θέσεις εργασίας δημιουργηθούν, δεν θα καλύψουν παρά μικρό κομμάτι της ανεργίας, που η νέα κρίση θα αυξήσει περαιτέρω την επόμενη μέρα, ενώ η ανάγκη του κεφαλαίου για κερδοφορία απαιτεί χαμηλούς μισθούς και ευέλικτους όρους εργασίας
Η πολιτική της ΕΕ για την Πράσινη Κοινωνική Συμφωνία που συνυπογράφουν ΝΔ – ΣΥΡΙΖΑ και όλα τα αστικά κόμματα, με τις πανάκριβες ΑΠΕ, είναι φιλική μόνο για τα λόμπι της “πράσινης οικονομίας” και εχθρική για τον λαό και το περιβάλλον, που καλείται να πληρώσει την κρατική στήριξη για τις “πράσινες” επενδύσεις των ομίλων, το πανάκριβο ηλεκτρικό “πράσινο ρεύμα” τους “πράσινους” έμμεσους φόρους.
Ο μόνιμος στόχος της ΕΕ, της άρχουσας τάξης και όλων των αστικών κομμάτων για ανάκαμψη των κερδών βρίσκονται στον αντίποδα με τις σύγχρονες κοινωνικές και λαϊκές ανάγκες. Με την οργανωμένη δράση του ο λαός μπορεί να βάλει στο προσκήνιο τις δικές του προτεραιότητες, την πάλη για έναν δρόμο ανάπτυξης που στο επίκεντρο θα έχει τις δικές του ανάγκες και όχι τα κέρδη των λίγων.
