Ξεχασμένα στο υπόγειο του «αρχοντικού του Χαλήμ Μπέη» το σπαθί του Βενιαμίν του Λέσβιου, το «πιστοποιητικό αγωνιστή» και άλλα πολύτιμα εθνικά κειμήλια που συνδέουν τη Λέσβο με την επανάσταση του 1821
Την ώρα που χιλιάδες ευρώ ξοδεύονται για τον μπλε – electric φωτισμό του Δημαρχείου της Μυτιλήνης και του Δημοτικού θεάτρου στα πλαίσια μιας αντίληψης ότι πολιτισμός και εθνική επέτειος ισοδυναμούν με το ξόδεμα πολλών χιλιάδων ευρώ, τα όπλα του αγώνα επαναστατών του 1821 από τη Λέσβο «σαπίζουν» στα υπόγεια της δημοτικής πινακοθήκης, του γνωστού «αρχοντικού του Χαλήμ Μπέη» στην Επάνω Σκάλα.
Σε έναν χώρο πολιτισμού που παραμένει κλειστός από την 1η Σεπτεμβρίου του 2019, από την πρώτη μέρα της ανάληψης των καθηκόντων της δημοτικής αρχής Κύτελη.
Πρόκειται για πολλά όπλα της εποχής του αγώνα της παλιγγενεσίας μεταξύ των οποίων αυτά του Βενιαμίν του Λέσβιου μαζί με το πιστοποιητικό αυτού του μεγάλου διαφωτιστή και αγωνιστή της επανάστασης του 1821 Βενιαμίν του Λέσβιου. Επίσης όπλα άλλων αγωνιστών της επανάστασης του 1821, σπαθιά της φρουράς του πρώτου βασιλιά Όθωνα.
Στο σύνολο τους «ανακαλύφθηκαν» τον Ιούνιο του 2012 στον πάνω όροφο του παλιού Λιμεναρχείου Μυτιλήνης εγκαταλελειμμένα όλα, κυριολεκτικά στην τύχη τους. Η συλλογή αποτελούσε περιουσιακό στοιχείο του Λεσβιακού Οργανισμού Λαϊκής Τέχνης περιλάμβανε δε και άλλα εκθέματα μεγάλης ιστορικής και λαογραφικής αξίας καθώς και κάποια μεγάλης οικονομικής αξίας όπως για παράδειγμα δυο πίνακες του λαϊκού ζωγράφου Θεόφιλου Χατζημιχαήλ!
Η συλλογή η οποία ανήκε στον «παλιό» Δήμο Μυτιλήνης, αποτελούσε ένα μεγάλο τμήμα της, δωρεά της οικογένειας Μπίνου ενώ ένα άλλο τμήμα της αποτελούσε συλλογή ιδιοκτησίας της ΕΛΜΕ Λέσβου που είχε παραχωρηθεί στο Δήμο ως «χρησιδάνειο».
Στο σύνολο τους όμως σάπιζαν ενώ κάποια από αυτά αποτελούσαν δυστυχώς και ντεκόρ πότε μεταφερόμενων εκθέσεων και πότε γραφείων εξυπηρέτησης τουριστών! Το πιστοποιητικό αγωνιστή του Βενιαμίν του Λέσβιου για παράδειγμα, βρισκόταν κρεμασμένο σε έναν τοίχο στο γραφείο εξυπηρέτησης επισκεπτών που λειτουργούσε στο ισόγειο του παλιού Λιμεναρχείου!
Το 2012 τα σημαντικά αυτά εθνικά κειμήλια μεταφέρθηκαν στο υπόγειο του Χαλήμ Μπέη όπου και τοποθετήθηκαν σε βιτρίνα, κάποια άλλα από αυτά τοποθετήθηκαν σε μπαούλα στον ίδιο χώρο ενώ τέλος λαογραφικά αντικείμενα και πρωτότυπες στολές παραδόθηκαν στο ανακαινισμένο τότε χαμάμ της Καλλονής προκειμένου να λειτουργήσουν ως λαογραφική έκθεση του ενιαίου Δήμου Λέσβου.
Ουδέποτε έγινε αυτό με επιπτώσεις σοβαρές στη συντήρηση τους. Σοβαρά προβλήματα συντήρησης υπάρχουν και σε κεραμικά πολλά από τα οποία μεγάλης αξίας όπως τα λεγόμενα «τσανακαλιώτικα» που έσπασαν! Αλλά και τα όπλα του αγώνα του 1821 σύμφωνα με έγκυρες πληροφορίες έχουν σοβαρές ανάγκες συντήρησης.
Αντικείμενα που ουδέποτε καταγράφηκαν
Αξίζει να αναφερθεί ότι μεταξύ των εκθεμάτων εικάζεται η ύπαρξη και του σπαθιού του Θεόφιλου. Όπως είχε πει το 2012 όταν και «ανακαλύφθηκε» η πολύτιμη συλλογή η συνταξιούχος πια φιλόλογος Βασιλική Κουρβανιού η οποία μαζί με τον Παναγιώτη Παρασκευαίδη και τον αείμνηστο Ραφαήλ Παπαδέλη είχαν επιμεληθεί τη δημιουργία του Λαογραφικού Μουσείου Μυτιλήνης επί Δημαρχίας Νότη Παναγιώτου, το σύνολο των αντικειμένων, ουδέποτε καταγράφτηκαν επίσημα.
«Μόνο η αποσπασμένη στο Μουσείο εκπαιδευτικός (σ.σ. αναφέρει το όνομα της) θυμάμαι ότι είχε καταγράψει ένα ένα τα εκθέματα σε ένα χοντρό βιβλίο. Άγνωστο που το παρέδωσε και αν υπάρχει σήμερα» είχε πει η κ. Κουρβανιού. Η οποία και είναι αυτή που είχε τονίσει την ύπαρξη μεταξύ των άλλων, τριών σημαντικών εκθεμάτων.
Των δυο έργων του Θεόφιλου Χατζημιχαήλ καθώς και του σπαθιού του μεγάλου λαϊκού ζωγράφου με την εγχάρακτη υπογραφή του! Σημαντικά αν μη τι άλλο εκθέματα που του τρίτου τουλάχιστον η ύπαρξη δεν διαπιστώθηκε ποτέ.
