Σε μια εβδομάδα περίπου η δικαιοσύνη, μετά από 5.5 χρόνια, θα αποφανθεί τελεσίδικα για την τύχη των μελών της χρυσής αυγής. Οι κατηγορούμενοι αντιμετωπίζουν το κακούργημα της ένταξης και διεύθυνσης εγκληματικής οργάνωσης και μέλη της Χρυσής Αυγής κατηγορούνται για ανθρωποκτονία, απόπειρες ανθρωποκτονίας και άλλες εγκληματικές πράξεις.
Το πως κατάφερε αυτή η συμμορία, να παρεισφρήσει στα πολιτικά δρώμενα της χώρας μας είναι ένα κεφάλαιο που σηκώνει αρκετή συζήτηση. Χωρίς αμφιβολία πάντως, η οικονομική κρίση που ταλάνισε την Ελλάδα όλη την προηγούμενη δεκαετία τους έδωσε την δυνατότητα να αποκτήσουν κοινό.
Μια κρίση που εκτός από οικονομική ήταν και πολιτική και αξιών. Στην αναμπουμπούλα χαίρεται κι ο λύκος…
Κάπως έτσι στην χώρα που γέννησε τη δημοκρατία ζήσαμε και το όνειδος της αναζωπύρωσης του φασισμού και όλων των απάνθρωπων ιδεολογιών που αυτός εκφράζει. Ο κόσμος ζώντας το ασφυκτικό τέλμα της οικονομικής κατάρρευσης θεώρησε ότι το πολιτικό σύστημα δεν τον εξέφραζε, τον είχε προδώσει και απογοητεύσει. Κάπως έτσι έφτασε στο σημείο να εναποθέσει τις ελπίδες του στις πιο σκοτεινές δυνάμεις που νομίζαμε πως είχαμε οριστικά ξορκίσει.
Αυτοί οι άνθρωποι εξέφρασαν ένα ιδιότυπο είδος παρακράτους. Με τις περασμένες εκλογές και την μη είσοδό τους στη βουλή δόθηκε -ευτυχώς- ένα καίριο πλήγμα στην αναίσχυντη δράση τους. Η δικαιοσύνη στις 7 του Οκτώβρη φυσικά και θα αποφανθεί.
Εκείνο που όμως εκκρεμεί και συνιστά αδήριτη ανάγκη είναι το χρέος που όλοι έχουμε απέναντι στις δημοκρατικές αξίες, στον τόπο μας και στα παιδιά μας. Κάθε ευνομούμενη πολιτεία, κάθε πολίτης ξεχωριστά οφείλουμε να διασφαλίσουμε την ελευθερία, τη δημοκρατία, τον σεβασμό στο διαφορετικό, την πίστη στον άνθρωπο. Οφείλουμε να κατοχυρώνουμε βήμα βήμα, κάθε μέρα, στα μικρά και στα μεγάλα, ότι σε τούτο τον τόπο ο φασισμός δεν περνά…
