Με αφορμή την επίσκεψη του υπουργού εξωτερικών των ΗΠΑ στην Ελλάδα, εκδόθηκε κοινό ανακοινωθέν των δύο χωρών ως ένα επιστέγασμα αληθινής φιλίας και αγαστής συνεργασίας. Μεταξύ άλλων στο κείμενο αυτό υπήρξε η αναφορά στην συμφωνία των Πρεσπών η οποία χαρακτηρίζονταν ως…ιστορική.
Μετά τον σάλο που ξέσπασε, η κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας παρακάλεσε για την Ορθή Επανάληψη που διέγραφε τον χαρακτηρισμό…
Η ζημιά βέβαια είχε γίνει.
Έχει χυθεί πολύ μελάνι σχετικά με αυτήν την συμφωνία Τσίπρα-Ζάεφ, αλλά αυτή τη στιγμή αυτό που προέχει είναι το γεγονός ότι προκύπτουν δύο συμπεράσματα:
- Η τεράστια ελαφρότητα που χαρακτηρίζει την ελληνική διπλωματία στην διαχείριση τόσο σοβαρών θεμάτων. Πρόκειται για ένα ατόπημα άνευ προηγουμένου το οποίο θα δώσει την ευκαιρία δικαίως σε πολλούς να υποθέσουν πως ίσως και να μην ήταν τόσο…ατόπημα… Βέβαια στην περίπτωση που κάτι τέτοιο ισχύει, τότε μάλλον πρέπει να περάσουμε αμέσως στο δεύτερο συμπέρασμα:
- Η Ν.Δ. απεμπόλησε με τον πλέον φαιδρό τρόπο ένα από τα πιο ισχυρά της προεκλογικά επιχειρήματα καθώς έπνεε τα μένεα εναντίον του ΣΥΡΙΖΑ γι’ αυτή τη συμφωνία. Μάλιστα κάποια παλικάρια από το κυβερνόν κόμμα ψέλλιζαν, όταν μιλούσαν σε ακροατήριο που τους έπαιρνε, ότι θα διαφοροποιούσαν ή και θα άλλαζαν τη συμφωνία μόλις έρχονταν στην εξουσία.
Φυσικά και πρόκειται για έναν πολιτικό εμπαιγμό των ίδιων των ψηφοφόρων του κυβερνώντος κόμματος πρωτίστως. Μια προεκλογική ρηχή προσέγγιση που στόχο είχε συγκεκριμένη μερίδα ψηφοφόρων. Ένα πολιτικό ψέμα παλαιού τύπου που αναδεικνύει με θλιβερό τρόπο έναν καιροσκοπικό και λαϊκίστικο τρόπο προσέγγισης της πολιτικής, χρησιμοποιώντας λέξεις και έννοιες με βαριά ηθική σημασία (π.χ. πατριωτισμός) για ψηφοθηρικούς καθαρά λόγους.
