Θα μπορούσε να είναι τίτλος παλιάς ελληνικής ταινίας ή θεατρικής παράστασης, παρατηρώντας όμως κανείς τα αυτοδιοικητικά τεκταινόμενα των τελευταίων ημερών, θα ισχυρίζονταν ότι ταιριάζει γάντι με τα γεγονότα.
Τα δεδομένα για την δημοτική αρχή.
Χωρίς αμφιβολία, η δημοτική αρχή, ένα σχεδόν χρόνο μετά την ανάληψη των καθηκόντων της, βρίσκεται ενώπιον μιας κατάστασης σχεδόν αδιέξοδης όσον αφορά την σωστή κατανομή των αρμοδιοτήτων αναγκαζόμενη να έχει φορτώσει δυο και τρία καρπούζια στις μασχάλες των λιγοστών ενεργών συμβούλων που διαθέτει.
Η κόπωση που έχει σημειωθεί είναι εμφανής και η παραδοχή της ουσιαστικά δεδομένη και εμμέσως από τις ανακοινώσεις της αλλά και πιο εμφανώς από τους ψίθυρους στα γραφεία των αντιδημάρχων που σιγά σιγά αποκτούν χαρακτήρα ενοχλητικού βόμβου.
Φυσικά όλο αυτό το σκηνικό αντικατοπτρίζεται συχνά και στον τρόπο διαχείρισης των ουσιαστικών θεμάτων για τα οποία ο λαός τους εξέλεξε:
Έτσι παρατηρούνται τραγικές καθυστερήσεις, ελλιπής γνώση σε θέματα που θα έπρεπε να ήταν προετοιμασμένοι καλύτερα, έλλειψη συντονισμού.
Ο καθένας θα μπορούσε να υποθέσει ότι αν ο δήμαρχος δεν είχε απεμπολίσει το δικαίωμα που η απλή αναλογική του προσέφερε για προγραμματική συνεργασία με τις άλλες δημοτικές παρατάξεις από την αρχή της θητείας του τώρα θα συζητούσαμε όχι μόνο με άλλους όρους και προϋποθέσεις αλλά και για εντελώς διαφορετικά πράγματα.
Έστω και καθυστερημένα λοιπόν, όπως διατείνεται στις ανακοινώσεις του, βλέπει τα πράγματα “μόνο ενωτικά και παραγωγικά” και “τείνει χείρα συσπείρωσης”.
Σωστή και θεμιτή η πρόθεση, στερείται όμως συγκεκριμενοποίησης και θεσμικού πλαισίου.
Το γεγονός ότι αξιοποίησε νωρίς νωρίς δύο στελέχη της Συμμαχίας Αξιών χωρίς να “ανοίξει ρουθούνι” και χωρίς να του τεθούν συγκεκριμένοι όροι και προϋποθέσεις από την παράταξη του κ. Τριαντάφυλλου, δεν σημαίνει ότι όλες οι περιπτώσεις είναι ίδιες ούτε όλες οι χρονικές στιγμές.
Αν λοιπόν ο δήμαρχος θέλει πραγματικά να δημιουργήσει τις προϋποθέσεις γι΄αυτή την ενωτική συνεργασία που ευαγγελίζεται τελευταία, είναι ανάγκη να καθίσει με ανοιχτά χαρτιά στο τραπέζι πρώτα απ’ όλα με τους επικεφαλής των παρατάξεων από τις οποίες έχει σημειώσει στην ατζέντα του συγκεκριμένα στελέχη τους τα οποία θεωρεί άξια ώστε να αναλάβουν θέσεις κλειδιά στον δήμο.
Από την στιγμή που τα στελέχη και οι παρατάξεις δεχτούν, είναι αναγκαίο να χαρτογραφηθούν όροι και προϋποθέσεις ξεκάθαρα χωρίς αστερίσκους που θα βάζουν εμπόδια και θα δημιουργούν σύγχυση.
Οι πολύφερνες νύφες…
Πρόκειται για δημοτικούς συμβούλους είτε πολλά υποσχόμενους είτε για ανθρώπους που και στο παρελθόν έχουν επιδείξει αξιόλογο έργο σε τομείς που κλήθηκαν να υπηρετήσουν τον δήμο.
Στην συγκεκριμένη περίπτωση όμως δεν θα πρέπει να παραγνωρίζεται το γεγονός ότι η λαϊκή παροιμία “σαν θέλει η νύφη κι ο γαμπρός τύφλα να χει ο πεθερός” χάνει την ισχύ της…
Οι δημοτικοί σύμβουλοι λοιπόν που ενδεχομένως επιθυμούν να συνδράμουν στη διοίκηση κάποιου τομέα στον δήμο, έχουν χρέος να συζητήσουν πρώτα απ’ όλα με την παράταξή τους ως τι θέλουν να πάνε και για ποιους λόγους.
Κι αυτό το δεδομένο είναι αναγκαίο διότι λογοδοτούν και απέναντι στους ανθρώπους που τους εξέλεξαν αλλά και γιατί με αυτό τον τρόπο θα ξεκαθαρίσει και η σχέση που θα έχουν με την δημοτική αρχή.
Επιπρόσθετα θα γνωρίζουν από τη μια ότι ούτε ως σύμβουλοι της πλειοψηφίας θα πρέπει να λειτουργούν γιατί δεν θα ανεξαρτητοποιούνται από την παράταξή τους αλλά από την άλλη εκ’ των πραγμάτων θα κρίνονται για τα τυχόν κακώς κείμενα…
Κλείνοντας, θα υποστηρίζαμε ότι δεδομένο στοιχείο το οποίο λησμονήσαμε να αναφέρουμε, είναι το ότι όλα τα παραπάνω θα ήταν αχρείαστα αν στην πολιτική μας ζωή δεν υπήρχε η εκ’ των προτέρων καχυποψία για το οτιδήποτε και η λεγόμενη κουλτούρα συνεργασιών με γνώμονα πραγματικές πολιτικές προτάσεις και συγκλίσεις που διατυπώνονται και οργανώνονται για το καλό του τόπου.
