Ξημέρωνε η 24η Ιούλη 1974 όταν προσγειώνονταν στην Αθήνα το αεροσκάφος του τότε προέδρου της Γαλλίας, Βαλερί Ζισκάρ Ντ’ Εστέν, το οποίο μετέφερε τον Κωνσταντίνο Καραμανλή στην Ελλάδα με σκοπό τον σχηματισμό κυβέρνησης εθνικής ενότητας.
Η επτάχρονη δικτατορία των συνταγματαρχών προικοδοτεί τον νέο πρωθυπουργό με μια χώρα εντελώς κατεστραμμένη και αδύναμη να ανταπεξέλθει στις απαιτητικές γεωπολιτικές συγκυρίες της εποχής, ενώ παράλληλα η κυπριακή τραγωδία βρίσκονταν σε εξέλιξη.
Ο ίδιος σε διάγγελμά του συνέστησε στον ελληνικό λαό ωριμότητα και αυτοσυγκράτηση ενώ πολύ σύντομα κλήθηκε στη Γενεύη σε διαβουλεύσεις για την επίλυση της κρίσης του Κυπριακού.
Ενώ οι διαπραγματεύσεις συνεχίζονταν, οι Τούρκοι προχώρησαν στον Αττίλα 2 στις 14/8/2020 επισφραγίζοντας τη διχοτόμηση της νήσου.
Χωρίς αμφιβολία σε διπλωματικό επίπεδο αυτό το γεγονός συνιστά μια ήττα για την αναστηλωμένη ελληνική δημοκρατία που δεν είχε αρχίσει ακόμη ούτε καν να μπουσουλάει.
Ο Κ. Καραμανλής οδήγησε τη χώρα στη διενέργεια εκλογών (για την δημιουργία της Ε αναθεωρητικής βουλής), διεξήγαγε δημοψήφισμα για τον οριστικό προσδιορισμό της μορφής του πολιτεύματος, νομιμοποίησε όλους του πολιτικούς σχηματισμούς, συμπεριλαμβανομένου και του ΚΚΕ που ήταν εκτός νόμου από το 1947.
Παρότι πολλοί τον κατηγόρησαν ότι προσπάθησε να εγκαθιδρύσει ένα αυστηρό – αστυνομοκρατούμενο κράτος στα πρότυπα των κυβερνήσεων της ΕΡΕ τη δεκαετία του 1950, η ιστορία του πιστώνει ότι συνέβαλε σημαντικά στην θεμελίωση κάποιων κομβικών δημοκρατικών διαδικασιών που η Ελλάδα ουδέποτε είχε γνωρίσει.
Έκτοτε, η σημερινή μέρα αποτελεί σημείο αναφοράς και μνήμης και τιμάται από τις πολιτικές δυνάμεις του τόπου και τον Πρόεδρο της δημοκρατίας.
Αναμφίβολα η συλλογική μνήμη προσδίδει ταυτότητα σε κάθε λαό και η σημαντικότητα τέτοιων γεγονότων είναι αναγκαίο να υπογραμμίζεται ειδικά σε μια χώρα σαν τη δική μας που οι δικτατορίες και ο αυταρχισμός της έχουν τόσο ακριβά στοιχίσει.
Για να συνεχίσουν όμως τέτοιες μέρες να έχουν νόημα, θα πρέπει οι πολιτικοί μας ταγοί αλλά και ο καθένας μας ξεχωριστά να συμμετέχουμε ενεργά ώστε να συνδιαμορφώνουμε θέσεις και προτάσεις, ενέργειες και συμπεριφορές, που θα συντελούν στην εξάλειψη αυτού που έχουμε συνηθίσει να ονομάζουμε στις μέρες μας έλλειμμα δημοκρατίας σε διάφορους τομείς της ζωής και της καθημερινότητάς μας καταπολεμώντας φαινόμενα ρατσισμού, αναξιοκρατιάς, δεσποτισμού, δογματισμού, τακτοποίησης “ημετέρων” (κ.α.) που αποτελούν τροχοπέδη για την απρόσκοπτη λειτουργία των δημοκρατικών μας θεσμών…
