Τοπία, ήθη και έθιμα, θάλασσες, χαρταετοί…Τα κούλουμα του Γιάννη Τσαρούχη, η Ακρόπολη του Κωνσταντίνου Μαλέα, η Σύμη του Μιχάλη Γεωργά, η 25η Μαρτίου του Αλέκου Φασιανού, οι κλέφτες και οι αρματωλοί του Κόντογλου, η πανσέληνη νύχτα του Άγγελου, ο Άγιος Γεώργιος του Χατζαρά…
Η ιερή τέχνη της ζωγραφικής αποτυπώνει με τον πιο χαρακτηριστικό τρόπο το ελληνικό φως και τις μοναδικές αχειροποίητες ατμόσφαιρες της χώρας μας.
Η γαλανόλευκη ομορφιά μέσα από 12 σπουδαία έργα. Η ωχρά ανακατεύεται με όλα τα χρώματα. Ο ελληνικός ουρανός γίνεται σύμβολο και οι λεπτομέρειες των ζωγράφων μικρές προσευχές της ζωής μας.
Και κάπου στο βάθος, από ψηλά ένα ολόγιομο φεγγάρι να φωτίζει αυτούς τους στίχους του Σολωμού.
Γιάννης Γούνας
….Άκρα του τάφου σιωπή στον κάμπο βασιλεύει…
Λαλεί πουλί, παίρνει σπυρί, κι η μάνα το ζηλεύει…
Τα μάτια η πείνα εμαύρισε στα μάτια η μάνα μνέει…
Στέκει ο Σουλιώτης ο καλός παράμερα και κλαίει:
“Έρμο τουφέκι σκοτεινό, τι σ’ έχω γω στο χέρι;
Όπου συ μου’γινες βαρύ κι ο Αγαρηνός το ξέρει”…
Ο Απρίλης με τον Έρωτα χορεύουν και γελούνε,
Κι οσ’ανθια βγαίνουν και καρποί τοσ’ άρματα σε κλειούνε.
Λευκό βουνάκι πρόβατα κινούμενο βελάζει,
Και μες στη θάλασσα βαθιά ξαναπετιέται πάλι,
Κι ολόλευκο εσύσμιξε με τ’ουρανού τα κάλλη.
Και μες στης λίμνης τα νερά, οπ’έφθασε μ’ασπούδα,
Έπαιξε με τον ίσκιο της γαλάζια πεταλούδα,
Που ευώδιασε τον ύπνο της μέσα στον άγριο κρίνο…
Το σκουληκάκι βρίσκεται σ’ωρα γλυκιά κι εκείνο.
Μάγεμα η φύσις κι όνειρο στην ομορφιά και χάρη,
Η μαύρη πέτρα ολόχρυση και το ξερό χορτάρι…
Με χίλιες βρύσες χύνεται, με χίλιες γλώσσες κραίνει…
Όποιος πεθάνει σήμερα χίλιες φορές παθαίνει…
?ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΕΛΕΥΘΕΡΟΥΣ ΠΟΛΙΟΡΚΗΜΕΝΟΥΣ ΤΟΥ ΔΙΟΝΥΣΙΟΥ ΣΟΛΩΜΟΥ.
(Θεόφιλος)
(Κωνσταντίνος Μαλέας)
(Γιάννης Τσαρούχης)
(Σπύρος Παπαλουκάς)
(Άγγελος)
(Αλέκος Φασιανός)
(Γιώργος Σταθόπουλος)
(Νίκη Καραγάτση)
(Μιχάλης Γεωργάς)
(Απόστολος Χατζαράς)
(Αχιλλέας Δρούγκας)
