Στο indanews είχαμε τη χαρά να φιλοξενήσουμε τον έγκριτο εργατολόγο, πρώην γενικό γραμματέα του υπουργείου ναυτιλίας και στέλεχος του ΣΥΡΙΖΑ, Διονύση Τεμπονέρα, ο οποίος εδώ και αρκετά χρόνια διατηρεί άρρηκτους δεσμούς με το νησί μας.
Εκπροσωπώντας μια νέα γενιά πολιτικών, η οποία αρχίζει να αναδεικνύεται μέσα από τα συντρίμμια της δεκαετούς οικονομικής κρίσης που ταλάνισε την χώρα μας αλλά και με την πείρα της επαγγελματικής του σταδιοδρομίας, έρχεται σε μια αποκλειστική συνέντευξη να αποτυπώσει μια αν μη τι άλλο επικίνδυνη κατάσταση η οποία φαίνεται να λαμβάνει χώρα στο ασφαλιστικό αναλύοντας τρεις πτυχές που συνιστούν μια βόμβα 8 δις στην κοινωνική ασφάλιση.
Μάλιστα, το πρώτο από τα ζητούμενα που ο κ. Τεμπονέρας θίγει στη συνέντευξή του, ήλθε πριν λίγες ώρες να επιβεβαιωθεί. Πρόκειται για την επιδίκαση από το ΣτΕ της καταβολής αναδρομικών στους συνταξιούχους για το 11μηνο Ιούνη 2015-Μάη 2016.
Ακολουθεί ο βίντεο της συνέντευξης του Διονύση Τεμπονέρα στο indanews:
Στη συνέχεια παρατίθεται η απομαγνητοφώνηση της συνέντευξης του Διονύση Τεμπονέρα:
Το ζήτημα της κοινωνικής ασφάλισης ακραία επίκαιρο σήμερα
Το ζήτημα της κοινωνικής ασφάλισης όπως είπαμε και πριν, ακραία επίκαιρο και επανέρχεται συνεχώς σε αυτή ακριβώς την σημερινή συγκυρία, διότι πάλι αντιμετωπίζουμε μία πολύ-πολύ μεγάλη οικονομική κρίση.
Δυστυχώς το κοινωνικό κράτος, η κοινωνική ασφάλιση και η κοινωνική προστασία είναι οι τομείς εκείνοι της δραστηριότητας οι οποίοι υφίστανται τις μεγαλύτερες πιέσεις όταν έχουμε μεγάλη επίδραση στου σε οικονομικούς δείκτες.
Το ασφαλιστικό συναρτάται άμεσα με την κατάσταση στην οποία παρουσιάζεται στην οικονομία. Το ζήσαμε αυτό την προηγούμενη δεκαετία, το ζήσαμε την δεκαετία των μνημονίων, το διαπίστωσαν δυστυχώς περισσότερο οι συνταξιούχοι και οι εργαζόμενοι.
Η αφορμή για την παρουσία και συζήτηση είναι αυτό που εκτιμώ ότι πρόκειται να συμβεί στην κοινωνική ασφάλιση το αμέσως επόμενο διάστημα. Θέλω να δώσω μερικές κρίσιμες πτυχές, οι οποίες κατά την άποψή μου συντελούν, για να ανοίξει πάλι η συζήτηση για το ασφαλιστικό.
Τρεις παράγοντες σήμερα φτιάχνουν μία βόμβα 8 δις € στην κοινωνική ασφάλιση.
Με βάση τους επίσημους δείκτες, αυτή τη στιγμή έχουμε τρεις παράγοντες οι οποίοι σχηματίζουν όπως πολύ σωστά είπατε, μία ωρολογιακή βόμβα 8 δισεκατομμυρίων στην κοινωνική ασφάλιση.
Πρώτος παράγοντας, η επικείμενη απόφαση του Συμβουλίου της Επικρατείας.
Πρώτος παράγοντας έχει να κάνει με την επικείμενη απόφαση του Συμβουλίου της Επικρατείας, θυμίζω ότι 10 Γενάρη είχε εκδικαστεί με τη διαδικασία της πιλοτικής δίκης και αναμένουμε απόφαση την επόμενη Παρασκευή για το ζήτημα των αναδρομικών και περικοπών στους συνταξιούχους, στις περικοπές οι οποίες έχουν εφαρμοστεί το 2012 καθώς και στην περικοπή των δώρων.
Εκατοντάδες χιλιάδες συνταξιούχοι έχουν προσφύγει στα αρμόδια διοικητικά δικαστήρια κυρίως της χώρας και περιμένουν να κριθεί αν και κατά πόσο οι περικοπές οι οποίες έγιναν από το 2012 μέχρι και το 2018 πριν δηλαδή τον επανυπολογισμό των συντάξεων είναι συμβατές με το σύνταγμα και την κείμενη νομοθεσία.
Οι πληροφορίες που έχουμε αυτή τη στιγμή αναφέρουν ότι το δικαστήριο στις διασκέψεις έχει προσανατολιστεί προς την επιδίκαση στους συνταξιούχους του διαστήματος των περικοπών που αφορά τον Ιούνιο του 2015 μέχρι και το Μάιο του 2016, το περίφημο δηλαδή 11μηνο στο οποίο μεσολάβησε από την πρώτη απόφαση της ολομέλειας του Συμβουλίου της Επικρατείας την υπ αριθμόν 2287 του 2015 μέχρι και την ψήφιση του περίφημου νόμο Κατρούγκαλου, του νόμος 4387, όπου εκεί πλέον δημιουργήθηκε ένα νέο τοπίο στην κοινωνική ασφάλιση.
Το κόστος συμμόρφωσης με την απόφαση αυτή, δεν είναι καθόλου ευκαταφρόνητο, ανέρχεται για κύριες και επικουρικές συντάξεις σε 3,9 δισεκατομμύρια ευρώ έχουμε δηλαδή περίπου 4 δισεκατομμύρια ποσοστό συμμόρφωσης.
Χρήματα τα οποία όπως επιβεβαίωσε και ο ίδιος ο αρμόδιος Υπουργός Εργασίας και Κοινωνικών υποθέσεων κ Βρούτσης ότι δεν υπάρχουν. Ούτε στον Κρατικό προϋπολογισμό, ούτε στον κοινωνικό προϋπολογισμό, προκειμένου να καλυφθούν, και για το λόγο αυτό το Υπουργείο προσανατολίζεται προς το να τα επιστρέψει, εφόσον επιβεβαιωθούν τα ποσά αυτά στους συνταξιούχος, σε πολλές δόσεις οι οποίες μπορούν να ξεπερνούν και τις 72, δηλαδή περίπου πάνω από μία εξαετία.
Μένει να δούμε βεβαίως το τελικό σκεπτικό της απόφασης καθώς είναι η πιο κρίσιμη απόφαση της τελευταίας πενταετίας και θα κρίνει βεβαίως το αν και με ποιο τρόπο και σε ποιο ύψος θα επιστραφούν ορισμένα από τα χρήματα τα οποία κόπηκαν από τους συνταξιούχους.
Εδώ να πούμε ότι αυτή η υπόθεση δεν πρόκειται να σταματήσει δω. Ναι μεν από πλευράς εθνικών δικαστηρίων το ζήτημα εξαντλείται, σε όλους τους τόνους όμως, οι συνταξιούχοι έχουν αποφανθεί ότι θα στραφούν και στα ευρωπαϊκά δικαστήρια,για όλη την περίοδο Από το 12 μέχρι το 18 και στην περίπτωση βέβαια αυτή πού επιδικαστούν τότε μιλάμε για κόστος συμμόρφωσης που προσεγγίζει τα 24 δισεκατομμύρια και μιλάμε για μία εντελώς άλλη κατάσταση.
Δεύτερος παράγοντας έχει να κάνει με τις επιπτώσεις της πανδημίας
Δεύτερος σημαντικός παράγοντας έχει να κάνει με τις επιπτώσεις της πανδημίας.
Ήδη από τον Μάρτιο που ξεκίνησε το δραστικό κλίμα του κλεισίματος των επιχειρήσεων και των μέτρων καταπολέμησης του κορωνοϊού μεγάλος χαμένος, πέρα από τους εργαζόμενους και τις απολαβές τους, ήταν ο eΕΦΚΑ, υπολογίζεται ότι ο e – ΕΦΚΑ έχει απώλειες 350 εκατομμύρια καφέ μήνα και το συνολικό ποσό μέχρι το τέλος του έτους υπολογίζεται να ανέλθει στα 3 δισεκατομμύρια ευρώ
Αυτές οι απώλειες προέρχονται κυρίως από την παύση των πληρωμών προς τον ΕΦΚΑ. Αν σκεφτούμε ότι ήταν περίπου ένα εκατομμύριο εργαζόμενοι οι οποίοι τέθηκαν σε αναστολή εργασίας με αποτέλεσμα να μη λαμβάνουν μισθό αλλά να λαμβάνουν μονάχα το επίδομα των 500 ευρώ εκεί το κράτος δεν προέβλεψε την κάλυψη των ασφαλιστικών εισφορών ονομαστικού μισθού, άρα καταλαβαίνετε ότι χωρίς να υπάρχουν εισφορές, χωρίς να καταβάλλονται μισθοί, το κράτος υποχρεούται για ένα εκατομμύριο εργαζόμενους περίπου, να καλύψει τις ασφαλιστικές εισφορές,και μάλιστα στο ύψος του ονομαστικού μισθού.
Είχαμε το φαινόμενο της έξαρσης των ευέλικτων μορφών απασχόλησης, αυτό που κυριάρχησε την προηγούμενη περίοδο έχει να κάνει με τη μετατροπή συμβάσεων από πλήρους απασχόλησης σε μερικής απασχόληση ή εκ περιτροπής απασχόληση και βεβαίως καθοριστικό ρόλο παίζει και η εφαρμογή του προγράμματος συνεργασία το οποίο ήδη εφαρμόζεται από 15 Ιουνίου.
Μία επιλογή, αν θέλετε την άποψή μου, ιδεοληπτική από πλευράς Κυβέρνησης η οποία οδηγεί οριζόντια τους μισθούς σε μία μείωση μέχρι και 20% αυτή τη στιγμή, ζητήματα τα οποία ουσιαστικά όλα μαζί επηρεάζουν άμεσα όχι μόνο τις αποδοχές των εργαζομένων, βεβαίως επηρεάζουν και το ζήτημα των ασφαλιστικών εισφορών που αποδίδονται στον ηλεκτρικό Εθνικό Φορέα Κοινωνικής Ασφάλισης.
Τρίτος παράγοντας η μείωση των ασφαλιστικών εισφορών
Το τρίτο σημαντικότερο που συγκροτεί τη βόμβα αυτή των 8 δισεκατομμυρίων έχει να κάνει με αυτό το οποίο έχει εξαγγείλει η κυβέρνηση για την επόμενη τριετία μέχρι το 2023, αλλά αυτά είναι ότι μετά τις εξαγγελίες ότι αυτό θα τραβηχτεί αρκετά νωρίτερα έχει να κάνει με τη μείωση των ασφαλιστικών εισφορών κατά περίπου 4 μονάδες, θυμίζω ότι τον την 1η Ιουνίου 2020 οι ασφαλιστικές εισφορές μειώθηκαν κατά 0,9%, εκεί είχαμε μείωση κυρίως σε εισφορές υπέρ του ΟΑΕΔ και του πρώην οργανισμού εργατικής κατοικίας, αυτό αφορούσε κυρίως το κομμάτι των εργοδοτών που είχαν τη μεγαλύτερη μείωση και λιγότερο κομμάτι των εργαζομένων, είχε ως επίπτωση όμως μία απώλεια ετήσια, από το 2010 και μετά για τον ΟΑΕΔ περίπου στα 250 εκατομμύρια ευρώ.
Σε αυτό λοιπόν το δημοσιονομικό περιβάλλον το οποίο σας περιέγραψα με την βόμβα των αναδρομικών να έρχεται, αλλά και με τις μεγάλες απώλειες για τις επιπτώσεις της πανδημίας οι οποίες είναι ακαθόριστες ακόμα, καθώς όλοι εκτιμούν ότι θα ακολουθήσει ένα μεγάλο σοκ στην οικονομία όχι μόνο μέχρι τέλος του χρόνου, αλλά εκτίμηση μας ότι θα συνεχιστεί και το 2021 παρά τους ισχυρισμούς ότι πρόκειται να έχουμε ισχυρή ανάπτυξη η οποία μπορεί να φτάσει ακόμα το 6%. Εγώ εκτιμώ ότι θα έχουμε τα απόνερα αυτής της κρίσης για αρκετά μεγάλο χρονικό διάστημα ακόμα με κύριο χαμένο την αγορά εργασίας.
Σε αυτό λοιπόν το δημοσιονομικό περιβάλλον η κυβέρνηση έρχεται και κάνει μία επιλογή μείωσης των ασφαλιστικών εισφορών, αυτές οι τέσσερις μονάδες περίπου στερούν από το σύστημα 1,1 δισεκατομμύρια ευρώ κάθε έτος άρα σε ένα βάθος πενταετίας έχουμε 4 εκατομμύρια
Έχουμε λοιπόν 3 στοιχεία τα οποία οδηγούν στην βόμβα των 8 δις
Το πρώτο είναι τα αναδρομικά, το δεύτερο είναι οι επιπτώσεις της πανδημίας και το τρίτο είναι η επικείμενη μείωση των ασφαλιστικών εισφορών.
8 δισ είναι αστρονομικό νούμερο για την κοινωνική ασφάλιση αρκεί να σας πω ότι κάθε μήνα έχουμε αυτή τη στιγμή μεγάλες καθυστερήσεις στις απονομές των συντάξεων και αυτό δεν οφείλεται μόνο στις χρονικές καθυστερήσεις και στην απουσία υπαλλήλων.
Πληρωμές με ρευστοποίηση μέρους των περιουσιακών στοιχείων
Οφείλεται βεβαίως σε μία αδυναμία του Κράτους να ανταποκριθεί στις υποχρεώσεις καθ΄ότι μόλις τον προηγούμενο μήνα αναγκάστηκε να ρευστοποιήσει περιουσιακά στοιχεία και ιδίως της επικουρικής ασφάλισης προκειμένου να είναι σε θέση να καταβάλει τις αυξήσεις.
Εδώ μία παρένθεση, συνέβη το εξής οξύμωρο πριν από μερικές μέρες, 9 Ιουλίου την προηγούμενη Πέμπτη, καταβλήθηκαν σε περίπου 235.000 συνταξιούχος που λαμβάνουν επικουρική σύνταξη τα αναδρομικά των περικοπών για το διάστημα από τον Οκτώβριο 2019 μέχρι και το Μάιο 2020, περικοπές οι οποίες είχαν κριθεί αντισυνταγματικές από το νόμο 4387 του 2016. Αυτές οι περικοπές όμως και αυτές οι αναδρομικές αυξήσεις οι οποίες δόθηκαν δεν προέκυψαν από κάποια κρατική έκτακτη χρηματοδότησης ή κάποια ενίσχυση προς το σύστημα, αλλά ουσιαστικά από ρευστοποίηση μέρους των περιουσιακών στοιχείων του επικουρικού ταμείου το οποίο και αυτό έχει συγχωνευτεί πλέον μαζί με την κυρία στον Εθνικό Φορέα Κοινωνικής Ασφάλισης
Με λίγα λόγια να το πω απλά και κατανοητά οι ίδιοι οι συνταξιούχοι και με την περιουσία την οποία έχουν σχηματίσει τα ασφαλιστικά ταμεία και τα αποθεματικά τους πλήρωσαν στον εαυτό τους και τις αναδρομικές αυξήσεις.
Όπως καταλαβαίνετε είναι ένα σχήμα οξύμωρο καθότι τα αποθεματικά δεν είναι απεριόριστα, υπάρχει ήδη μεγάλο πρόβλημα στην εισροή νέων πόρων και αντί η κυβέρνηση εδώ να κάνει μία επιλογή ενίσχυσης του συστήματος με νέους πόρους ή αν θέλετε να κατευθύνει ένα κομμάτι από αυτά τα περίφημα 32 δισεκατομμύρια που αναμένουμε από το ταμείο ανάκαμψης να δοθούν το επόμενο διάστημα προς ενίσχυση του κοινωνικού κράτους Δυστυχώς βλέπουμε μία τελείως διαφορετική λογική η οποία πηγαίνει σε μία αυτοτροφοδοτούμενη κρίση η οποία παράγεται και ανακυκλώνεται συνεχώς, δυστυχώς με πολύ πολύ κακές συνέπειες για τους ασφαλισμένους.
Το παράδοξο: Ο πληθυσμός να γερνάει, οι ηλικιωμένοι να αυξάνονται, δυστυχώς όμως οι συνταξιούχοι να μειώνονται.
Ένα βασικό στοιχείο, είχε να κάνει με τα αποτελέσματα του συστήματος Ήλιος. Το σύστημα ήλιος είναι αυτό το οποίο καταγραφή των αριθμό των συνταξιούχων, τα ποιοτικά χαρακτηριστικά, τις ηλικιακές ομάδες ανά γεωγραφική περιφέρεια ανά νομό, και πώς κατανέμονται οι συνταξιούχοι όλης της χώρας.
Αυτό που διαπιστώσαμε πριν από μερικές μέρες ανέδειξε ότι για πρώτη φορά τα τελευταία χρόνια πέσαμε σε αριθμούς συνταξιούχων κάτω από τα 2,5 εκατομμύρια.
Το 2013 που ξεκίνησε το σύστημα ήλιος είχε μετρήσει περίπου 2.814. 000 συνταξιούχους. Πριν από μερικές μέρες τα στοιχεία του προηγούμενου μήνα, του μήνα Ιουνίου, ανέδειξαν ότι έχουμε πλέον 2.498.000.
Γιατί το λέω αυτό και γιατί είναι οξύμωρο, γιατί σε μία χώρα η οποία έχει αποδεδειγμένα δημογραφική γήρανση και μάλιστα αυτό αποτελεί μία κοινωνική βόμβα, εμφανίζεται το εξής παράδοξο, ο πληθυσμός να γερνάει, ηλικιωμένοι να αυξάνονται, δυστυχώς όμως οι συνταξιούχοι μειώνονται.
Αυτό όπως καταλαβαίνετε το σχήμα, δηλαδή πολλοί ηλικιωμένοι αλλά λίγοι συνταξιούχοι είναι αυτό το οποίο απειλεί άμεσα την κοινωνική συνοχή της χώρας καθότι οι συνταξιούχοι όπως ξέρετε αδυνατούν από ένα σημείο και μετά, από ένα ηλικιακό όριο και μετά, να έχουν πρόσβαση στην αγορά εργασίας,
Το μοναδικό τους εισόδημα προέρχεται η από τη σύνταξη, ή από όποια εργασία για όσους εργάζονται, έχουν αυξημένες ανάγκες ιατροφαρμακευτικής περίθαλψης κατά κανόνα.
Άρα αυτό το σχήμα, αυτός ο αποκλεισμός των συνταξιούχων από την πρόσβαση στη σύνταξη, δημιουργεί μία παράλληλη πέρα από την δημογραφική βόμβα και μία κοινωνική βόμβα, η οποία είναι εξαιρετικά σημαντική, και θα φανεί το επόμενο διάστημα δημιουργώντας μία νέα γενιά ηλικιωμένων, οι οποίοι δεν θα έχουν πρόσβαση ούτε στη σύνταξη αλλά ούτε και σε ορισμένα προνοιακά επιδόματα, καθώς αυτά έχουν περιουσιακά κριτήρια. Δηλαδή θα έχουν ένα σπίτι και λόγω του ότι έχουν ένα σπίτι για παράδειγμα, θα εξαιρούνται από την πρόσβαση σε διάφορες προνοιακές παροχές.
Αυτό το γεγονός οφείλεται σε δύο καθοριστικούς παράγοντες:, ο πρώτος είναι η αύξηση, η μεγάλη αύξηση των ορίων ηλικίας δηλαδή από το 2015 οπότε και άρχισαν δραματικά τα όρια ηλικίας με την υπογραφή του τότε τρίτου μνημονίου το όριο ηλικίας συνταξιοδότησης έχει πάει στα 62 με 40 χρόνια ή στα 67 με 15ετία.
Δυστυχώς χιλιάδες εργαζόμενοι αυτή τη στιγμή και έρχομαι στο δεύτερο παράγοντα, ακριβώς λόγω των της αύξησης των ευέλικτων μορφών απασχόλησης, και αύξηση της ανεργίας, αλλά και τη συνεχή αλλαγή εργοδοτών, είναι πάρα πολύ δύσκολο να συμπληρώσουν τα 40 χρόνια ασφάλισης.
Αυτό έχει ως αποτέλεσμα να μην μπορούν στα 62 πλέον όμως να συμπληρώσουν 12.000 ημέρες ασφάλισης δηλαδή 40 χρόνια και αυτό έχει ως αποτέλεσμα να πηγαίνουν σε μία έμμεση αύξηση ορίων ηλικίας στα 67 όσοι δεν καταφέρουν να συγκεντρώσουν και τα 15 χρόνια στην ασφάλιση αυτή τη στιγμή.
Θα έχουμε δηλαδή ανθρώπους οι οποίοι θα εργάζονται, χωρίς όμως να μπορούν να φτάσουν σε αυτή την πολυπόθητη σύνταξη. Ένας ηλικιωμένος λοιπόν άνθρωπος μετά την ηλικία των εξήντα δύο, εξήντα τριών, εξηντατεσσάρων ετών, ο οποίος δεν έχει πρόσβαση στην αγορά εργασίας φυσικά και στη σύνταξη, είναι ένας άνθρωπος ο οποίος δυστυχώς κατευθύνεται στις προνοιακές παροχές, αν και εφόσον υπάρχουν τέτοιες και άρα δημιουργείται μία παράλληλη ομάδα πληθυσμού οι οποίοι, παρόλο που έχουν εργαστεί αλλά έχουν εργαστεί λιγότερο από το σύνηθες, θα έχουν μεγάλο πρόβλημα στο βιοπορισμό τους.
Ανάγκες – Συμπεράσματα – Προτάσεις
Να κατανοήσουμε την κατάσταση και να συμφωνήσουμε στις παραδοχές.
Καταρχήν ένα βασικό πρόβλημα, είναι να δούμε και να κατανοήσουμε την κατάσταση και να συμφωνήσουμε στις παραδοχές αυτές. Να συμφωνήσουμε δηλαδή και αυτό χρειάζεται για να γίνει, στοιχειώδης πολιτική συνεννόηση, ότι η κατάσταση στην αγορά εργασίας είναι αυτή η οποία επηρεάζει άμεσα την κοινωνική ασφάλιση της χώρας.
Να συμφωνήσουμε επίσης ότι ένα μοντέλο το οποίο θα στηρίζεται στις μικρές σπασμένες δουλειές, σε μερική απασχόληση, σε εκ περιτροπής εργασίας, σε αρκετούς εργοδότες, και ειδικά με χαμηλούς μισθούς, είναι κάτι το οποίο έχει άμεση επίπτωση στην κοινωνική ασφάλιση.
Να συμφωνήσουμε επίσης ότι όσο πιο πολύ συμπιέζεται η εργατική δύναμη, όσο πιο πολύ συμπιέζεται ο κόσμος της εργασίας, αυτό είναι τελείως αντιπαραγωγικό αλλά και τελείως υφεσιακό, μία υφεσιακή κατάσταση, η οποία οδηγεί σε αυτό που λέμε, σε ένα σπιράλ ύφεσης, το οποίο χαμηλώνει την κατανάλωση, λιγότερος τζίρος στις επιχειρήσεις, απολύουν οι επιχειρήσεις, λιγότεροι εργαζόμενοι παράγουν λιγότερα έσοδα για τα ασφαλιστικά ταμεία.
Η λύση πρέπει να είναι πολύπλευρη, όπως και πολύπλευρο είναι για το ζήτημα
Η λύση πρέπει να είναι πολύπλευρη, όπως και πολύπλευρο είναι για το ζήτημα, αυτό χρειάζεται όμως να κατανοήσουμε, ότι δεν μπορούμε σε περιόδους κρίσης, για παράδειγμα έτσι όπως τώρα έγινε στην πανδημία, για μία ακόμα φορά, το μεγαλύτερο βάρος της κρίσης να επιβαρύνεται μόνο στον κόσμο της εργασίας, αλλά θα πρέπει αυτό να μοιράζεται σε όλη την κοινωνία.
‘Οχι μόνο οι ελληνικές πολιτικές δυνάμεις αλλά και οι Ευρωπαϊκές πολιτικές δυνάμεις θα πρέπει να κατανοήσουν και να αντιληφθούν ότι αν θέλουμε να υπάρξει ένας ευρωπαϊκός ενιαίος του κοινωνικός και πολιτικός χώρος, αυτός θα πρέπει να συγκλίνει προς την αξιοπρεπή διαβίωση και όχι να οδηγεί συνεχώς στο φόρτωμα της κρίσης στις πλάτες των εργαζομένων.
Αυτό οφείλουν να το αντιληφθούν και η ελληνικές πολιτικές δυνάμεις αλλά βεβαίως και οι Ευρωπαϊκές καθώς αυτό είναι ένα ζήτημα το οποίο αυτή τη στιγμή δεν αφορά μόνο τα χρήματα και τους εθνικούς πόρους που υπάρχουν στην ελληνική επικράτεια αλλά βεβαίως αφορά για την ευρύτερη συζήτηση η οποία γίνεται στους ευρωπαϊκούς θεσμικούς φορείς στα ευρωπαϊκά όργανα και κυρίως στο ευρωπαϊκό συμβούλιο όπου θα ληφθούν πολύ κρίσιμες αποφάσεις για τους όρους και προϋποθέσεις με τις οποίες θα δοθούν αυτά τα χρήματα τα οποία έχει αποφασιστεί να δοθούν στις χώρες.
Η Ελλάδα θα πάρει ένα αρκετά σημαντικό ποσό φτάνει να δούμε βεβαίως τις προϋποθέσεις με τις οποίες θα καταβληθούν τα χρήματα αυτά στη χώρα μας, ελπίζουμε να μην υπάρχουν ούτε μνημονιακοί όροι, αλλά μην υπάρχουν και προϋποθέσεις αντίστοιχες με αυτές που ζήσαμε την προηγούμενη δεκαετία.
Με λίγα λόγια να μην έχουμε μνημονιακές αιρεσιμότητας στην περίπτωση αυτή όμως θα πρέπει από πλευράς και των ελληνικών πολιτικών δυνάμεων να γίνει αντιληπτό ότι εν πάση περιπτώσει τα χρήματα αυτά θα πρέπει να αξιοποιηθούν προς ένα νέο παραγωγικό υπόδειγμα στη Χώρα, παραγωγικό μοντέλο το οποίο δεν θα αντιστρατεύεται την αγορά εργασίας, τις δυνάμεις της εργασίας και των εργαζομένων, αλλά θα πρέπει να αντιμετωπίζει ως μία αναπτυξιακή αυταξία, μία δύναμη ανάπτυξης, μία δύναμη προοπτικής, μία δύναμη προόδου, και εκεί να πέσουν αρκετά χρήματα.
Μέρος από τα χρήματα αυτά κατά την άποψή μου πρέπει οπωσδήποτε να πέσουν και στην ενίσχυση του κοινωνικού κράτους, και όταν λέμε κοινωνικό κράτος, δεν εννοούμε μονάχα την κοινωνική ασφάλιση, εννοούμε τη δημόσια παιδεία, την υγεία,την κοινωνική πρόνοια
Άρα λοιπόν η λύση καταρχήν έχει να κάνει με τους πόρους, δεν μπορούμε δηλαδή συνεχώς το ασφαλιστικό να το αντιλαμβανόμαστε ως πρόβλημα παροχών. Δυστυχώς πολλές κυβερνήσεις έχουν κάνει το λάθος να αντιμετωπίσουν την κοινωνική ασφάλιση ως ένα πρόβλημα δαπανών, προσανατολίζονται συνέχεια το πώς θα μειωθεί η συνταξιοδοτική δαπάνη,
Μα εάν μειωθεί η συνταξιοδοτική δαπάνη και ειδικά σε περιόδους κρίσης, αυτόματα πέφτει η κατανάλωση, στη χώρα μας σε ένα πληθυσμό γερασμένο όπως είναι είναι δύναμη κατανάλωσης οπότε καταλαβαίνουμε πώς μόλις πέφτουν οι συντάξεις, αυτόματα πέφτουν και οι αποδοχές, επηρεάζεται άμεσα η κατανάλωση, ειδικά σε μία χώρα με πολύ υψηλά επίπεδα ανεργίας, η σύνταξη αν θέλετε έπαιξε το ρόλο της ενίσχυσης και για το παιδί και για το εγγόνι, πολλές φορές δηλαδή, δεν ζούσε μονάχα τον συνταξιούχο, ζούσε πολλές φορές και μία ολόκληρη οικογένεια, όταν κόψεις τέτοιες παροχές ταυτόχρονα επηρεάζεις και ένα ολόκληρο οικογενειακό προϋπολογισμό.
Τι πρέπει να γίνει,καταρχήν χρειαζόμαστε χρήματα, χρειαζόμαστε πόρους
Πέρα από τους πόρους τους ευρωπαϊκούς οι οποίοι θα έρθουν, έχουν κατατεθεί κατά καιρούς πάρα πολλές προτάσεις για το πώς μπορούν να αξιοποιηθούν διάφορα εργαλεία και να μπορέσουν να εισρεύσουν πόροι στα ασφαλιστικά ταμεία.
Για παράδειγμα παλαιότερα και αυτό γίνεται ακόμα πιο επίκαιρο στην παρούσα φάση, είχε τεθεί το ζήτημα της επιβολής μιας έκτακτης εισφοράς κυρίως σε εκείνους οι οποίοι ωφελήθηκαν την περίοδο της κρίσης, ξέρετε κατά την διάρκεια της μνημονιακής κρίσης δεν έχασαν όλοι, υπήρξαν αρκετοί οι οποίοι είχαν μεγάλη κερδοφορία και έχουν και μεγάλες αναπτυξιακές καταγραφές.
Για παράδειγμα δεν μπορεί οι τράπεζες να έχουν κεφαλαιοποιηθεί δύο και τρεις φορές με τα χρήματα του ελληνικού λαού και να μην βοηθήσουν αυτή τη στιγμή ένα ελληνικό ασφαλιστικό σύστημα το οποίο παρουσιάζει αυτές τις αδυναμίες. Θα μπορούσε να μπει μία εισφορά στις συναλλαγές οι οποίες έχουν τράπεζες όχι με τους πολίτες αλλά στις συναλλαγές Στις οποίες έχω για παράδειγμα με τις άλλες τράπεζες, με την χρηματοπιστωτική αγορά. θα μπορούσε να μπει μία εισφορά σε πολύ πολύ μεγάλες επιχειρήσεις οι οποίες εμφανίζουν πολύ μεγάλους τζίρους όλη την τελευταία δεκαετία,
Ξέρετε το ασφαλιστικό είναι και ένα εργαλείο αναδιανομής του πλούτου, δεν είναι απλά ένα εργαλείο ανταποδοτικό το οποίο δίνει πίσω σε ένα συνταξιούχο Τις εισφορές τις οποίες πλήρωσε, έχει ένα αναδιανεμητικό χαρακτήρα όπως λέμε στη θεωρία της κοινωνικής ασφάλισης. Δηλαδή, παίρνω από αυτούς που έχουν πολλά και πάρα πολλά και δίνω σε αυτούς του έχουν λίγα ή που δεν έχουν καθόλου.
Επίσης έχουν κατατεθεί άλλες προτάσεις για παράδειγμα μία εισφορά στον τζόγο.
Και ειδικά την περίοδο αυτή όπου με τα καζίνο και λοιπά γίνεται μία ολόκληρη συζήτηση αυτό θα μπορούσε να συνεισφέρει σημαντικούς πόρους.
Μία άλλη πρόταση θα ήταν να μπει μία εισφορά σε αυτούς που παραβιάζουν τον κώδικα οδικής κυκλοφορίας Με ποια λογική, με τη λογική ότι αυτοί οι οποίοι παραβιάζουν τον κώδικα οδικής κυκλοφορίας προκαλούν ατυχήματα και το ασφαλιστικό σύστημα της χώρας το εθνικό σύστημα υγείας μαζί με την κοινωνική ασφάλιση καλείται πολλές φορές να καλύψει με μεγάλες δαπάνες των πληθυσμών αυτών των οποίων είναι υποχρεωμένοι να περιθάλψει βάσει του νόμου και βάσει του συντάγματος.
Άρα δηλαδή αυτός ο οποίος οδηγεί για παράδειγμα μεθυσμένος και προκαλεί ένα ατύχημα το οποίο το κράτος θα έρθει ένα περιθώριο στον τραυματία για να καλύψει τα έξοδα τις δαπάνες περίθαλψης αυτός θα πρέπει να συνεισφέρει και κάτι παραπάνω προκειμένου να υπάρξει ένας εύκολος τρόπος ενίσχυσης υπέρ της κοινωνικής ασφάλισης άρα λοιπόν δεν είναι μία θεωρητική συζήτηση συζήτηση αυτή η οποία κάνουν αυτή τη στιγμή.
