* Ο Νίκος Κατσουρίδης είναι Ελληνοκύπριος πολιτικός. Διετέλεσε βουλευτής στην Εκλογική Περιφέρεια Λευκωσίας εκλεγμένος με το ΑΚΕΛ την περίοδο 1991-2016
Το πρόβλημα των προσφύγων-μεταναστών θα λυθεί εφόσον βοηθηθούν τοπικά οι χώρες να αναπτυχθούν οικονομικά, κοινωνικά και δημοκρατικά.
Όλα τα άλλα θα είναι πρόσκαιρα.
Για κάτι τέτοιο επιβάλλεται τα μεγάλα κράτη να σταματήσουν να εισβάλλουν στα μικρότερα, να τα διαφεντεύουν και υπερεκμεταλλεύονται προς όφελος των διεθνών υπερεθνικών μονοπωλίων και την προώθηση των δικών τους κρατικών και ιδιωτικών συμφερόντων.
Όταν θα γίνει σεβαστό το δικαίωμα των λαών και κρατών για ελευθερία και αυτοπροσδιορισμό, ανεξαρτησία και εδαφική ακεραιότητα, τότε θα γίνει το πρώτο μεγάλο βήμα. Όταν θα γίνει σεβαστή η φυσική δικαιοσύνη όπως για παράδειγμα θα έχει υιοθετηθεί για κράτη και λαούς το ίδιο δικαίωμα, το οποίο αποτελεί το Αγιο Δισκοπότηρο του καπιταλισμού, που ισχύει για τους ιδιώτες. Δηλαδή το δικαίωμα της ιδιοκτησίας. Δηλαδή ότι ο πλούτος των κρατών και λαών είναι δικός τους!
Δεν μπορεί τα μεγάλα κράτη να ανακηρύσσουν οποιαδήποτε περιοχή του πλανήτη ως ζώνη δικής του εθνικής, τάχα ασφάλειας και στο όνομα της να εκμεταλλεύονται τον πλούτο των εθνών μέσον εισβολών, πραξικοπημάτων, εγκάθετων κυβερνήσεων κλπ. Μεθόδους που βιώσαμε και βιώνουμε.
Δεν μπορεί να επιτρέπουν παρόμοιες συμπεριφορές και στους κατά τόπους μπράβους τους, όπως υπήρξαν χώρες και καθεστώτα τύπου Σάχη και άλλα, όπως σήμερα είναι η Τουρκία. Και γιατί κάτι τέτοιο πυροδοτεί το μεταναστευτικό-προσφυγικό και γενικά μια πλανητική δυστυχία, πόνο και αίμα αλλά και γιατί στο τέλος γυρίζει μπούμερανγκ. Το τελευταίο ιστορικά αποδεδειγμένο.
Τούτων λεχθέντων και μέχρις ότου τα πιο πάνω αλλάξουν, πράγμα εξαιρετικά δύσκολο βέβαια, οι περισσότερο «τυχεροί» λαοί οφείλουν να επιδεικνύουν αλληλεγγύη και στήριξη στους λαούς εκείνους που βρίσκονται στη χειρότερη θέση. Αυτό σημαίνει στήριξη στους πρόσφυγες και μετανάστες. Σημαίνει βοήθεια και παραχώρηση δυνατότητας να ζήσουν, να εργαστούν και να δημιουργήσουν. Αυτό με τη σειρά του θα πρέπει να γίνεται μέσα σε ορισμένα πλαίσια αρχών. Αρχών που σχετίζονται με τη φυσική δικαιοσύνη και ανθρώπινη ύπαρξη και αξιοπρέπεια για όλους αλλά και τις πραγματικές δυνατότητες λαών και κοινωνιών.
Γιατί δεν έχει κανένα νόημα και σκοπό αν π.χ. ένα μικρό κράτος όπως η Κύπρος, προχωρεί και έμπρακτα στηρίζει κάθε πρόσφυγα και μετανάστη, που κατέρχεται στο νησί μας, με αποτέλεσμα να βουλιάξει και το ίδιο. Κάτι τέτοιο τους πρόσφυγες – μετανάστες δεν θα βοηθήσει αλλά και θα οδηγήσει στο καθεστώς πρόσφυγα και τους πολίτες του δοσμένου κράτους, στην περίπτωση της Κύπρου.
Άλλωστε ευθύνη κάθε κράτους και κάθε οργανωμένου συνόλου είναι πρωτίστως απέναντι στο δικό τους λαό, γιατί μόνο αν είναι δυνατό το κράτος, η κοινωνία και ο λαός αυτός, είναι που μπορεί να επιδείξει αλληλεγγύη και κατανόηση σε άλλους συνανθρώπους και λαούς και θα δύναται έμπρακτα να βοηθήσει.
Βασική αρχή στη ζωή είναι ότι όποιος άνθρωπος δεν αγαπά και σέβεται τον εαυτό, την οικογένεια του, τον λαό του, την πατρίδα του δεν μπορεί να αγαπήσει, να σέβεται και να βοηθήσει άλλους ανθρώπους, λαούς και πατρίδες. Και βέβαια το κάθε κράτος και λαός μπορεί να συμβάλει στην αντιμετώπιση του φοβερού προσφυγικού – μεταναστευτικού προβλήματος ανάλογα των δυνατοτήτων τους. Άλλο Κύπρος και Ελλάδα για παράδειγμα και άλλο Γερμανία και ΗΠΑ. Και φυσικά είναι και οι τεράστιες ευθύνες Ενώσεων Κρατών και Διεθνών Οργανισμών, κρατικών και ιδιωτικών.
Από την πλευρά των μεταναστών – προσφύγων υπάρχουν ανάγκες αλλά υπάρχουν και πλαίσια συμπεριφοράς.
Η ανάγκη και η ορθότητα π.χ. του σεβασμού της θρησκείας, του πολιτισμού, των εθίμων κ.λπ. των προσφύγων – μεταναστών, σημαίνει αυτόματα και τον ανάλογο και αντίστοιχο σεβασμό στις αξίες που πιστεύει και υπηρετεί και ο λαός ο οποίος τους παραχωρεί άσυλο, στέγη, εργασία κ.λπ.
Η αναγκαία ενσωμάτωση θα υλοποιηθεί στα πλαίσια της αμοιβαιότητας και του σεβασμού των δημοκρατικών αρχών λειτουργία ενός κράτους και κοινωνίας.
Στην περίπτωση της Κύπρου φυσικά υπάρχει και ένας άλλος παράγοντας που όλοι πρέπει να έχουμε κατά νου.
