53 χρόνια κλείνουν σήμερα από την ημέρα κήρυξης της “επανάστασης” των λαμογιών. Την αποφράδα μέρα που μετά από αποστασίες και ασυνεννοησίες, μια ομάδα αξιωματίσκων του στρατού ξηράς, το ναυτικό και η αεροπορία ήταν ακόμα βασιλικές, αποφάσισε να βγάλει τη χώρα από το τέλμα της ακυβερνησίας.
Με αφορμή λοιπόν αυτήν την επέτειο θα σταθούμε στο σημαντικότερο για μας γεγονός που επάγει η επταετία στις μέρες μας, την αναβίωση της νοσταλγίας της επταετίας ως περιόδου που όλα ήταν καταπληκτικά και η “σάπια” Δημοκρατία με τους “χαραμοφάηδες” βουλευτές και τα κοινοβουλευτικά κόμματα καρμπόν δεν μπορεί ούτε καν να πλησιάσει.
Όπως διαβάζουμε στο άρθρο του Ιού “Οι γέροι της δικτατορίας”
Δεν είναι δύσκολο να εντοπίσει κανείς τους λόγους που οι δικτατορίες συνήθως αφήνουν στους κάθε είδους νοσταλγούς τους μιαν ανάμνηση “σκληρής πλην έντιμης” διαχείρισης της κρατικής εξουσίας. Πρώτα απ’ όλα, ο ίδιος ο επίσημος λόγος τους δεν είναι άλλος από την πάταξη της “φαυλοκρατίας” και της “ανικανότητας” των δημοκρατικών κυβερνήσεων. Ταυτόχρονα, και ενώ αυτή η επίσημη προπαγάνδα επαναλαμβάνει σε όλους τους τόνους και τις συχνότητες τα επιτεύγματα της “νέας τάξης” στην εξυγίανση της δημόσιας ζωής, οποιοσδήποτε αντίλογος είναι απαγορευμένος. Αυτός είναι και ο λόγος που είναι αδύνατη κάθε αθέμιτη σύγκριση ανάμεσα στη “σήψη” του δημοκρατικού παρόντος και εκείνη του χουντικού παρελθόντος.
Για το τί έκανε η χούντα λοιπόν σε επίπεδο διώξεων, καταπάτησης ανθρωπίνων δικαιωμάτων, καταστολής έχουν γραφτεί και ειπωθεί πολλά. Αυτό που θα συναντήσεις στη διαλεκτική των νοσταλγών της είναι η κεντρική αντίληψη ότι τα θύματα των παραπάνω συμπεριφορών τα ήθελαν και τα έπαθαν. Ότι ο “νομοταγής” πολίτης δεν είχε τίποτα να φοβηθεί. Ότι μπορεί να έπεφτε και καμιά σφαλιάρα στα ταραχοποιά στοιχεία (που τα ήθελε ο ποπούλης τους είπαμε) αλλά το κράτος, η πατρίς, η δημόσια διοίκηση δούλευαν ρολόι.
Ακριβώς το παραπάνω αναγνωρίζουμε ως το μέγιστο κίνδυνο του σήμερα και προς διάλυση ψευδαισθήσεων γύρω από την καλοδιαχείριση και εντιμότητα της επταετίας παραθέτουμε τα παρακάτω άρθρα:
«Λαμόγια» … στο χακί – Τα απίστευτα σκάνδαλα της χούντας
Διαβάστε επίσης το “ΛΑΜΟΓΙΑ ΣΤΟ ΧΑΚΙ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΑ «ΘΑΥΜΑΤΑ» ΚΑΙ ΘΥΜΑΤΑ ΤΗΣ ΧΟΥΝΤΑΣ” του Διονύση Ελευθεράτου, με εξώφυλλο του αγαπημένου μας Soloup το οποίο κοσμεί και το άρθρο.
Να ξαναθυμηθούμε ποιος ήταν ο Τομ ο Πάπας και να θυμίσουμε σε όλους τους ένστολους ότι ο δεύτερος στίχος του όρκου που πήραν πριν φορέσουν το εθνόσημο είναι:
Υπακοή εις το Σύνταγμα τους νόμους και τα ψηφίσματα του κράτους.
Οπότε νοσταλγός της επταετίας και της κατάλυσης του πολιτεύματος δεν πάνε μαζί με το παραπάνω.
