Την εβδομάδα που μας πέρασε, το νησί μας βρέθηκε για πολλοστή φορά τα τελευταία χρόνια να ταλανίζεται από την δίνη του προσφυγικού/μεταναστευτικού προβλήματος. Αιτία αυτή τη φορά στάθηκε η μίσθωση ιδιωτικού χώρου (εντός του αστικού ιστού, στην πύλη εισόδου του Καρφά) για την δημιουργία δομής καραντίνας για τους πιθανούς νεοεισερχόμενους πρόσφυγες από τα απέναντι παράλια της Μικράς Ασίας. Οι πρωταγωνιστές πολλοί, οι αρνητικοί δε πρωταγωνιστές περισσότεροι. Χωρίς αμφιβολία πρόκειται για ένα ζήτημα που θα έχει και συνέχεια όπως φαίνεται.
Η Κερκόπορτα του Σταμάτη
Θα ισχυρίζονταν κανείς ότι ο Δήμαρχος Χίου, κύριος Σταμάτης Κάρμαντζης με τις δηλώσεις που είχε κάνει ότι σαν Δήμος δεν μπορεί να παραχωρήσει χώρο για καραντίνα αλλά θα μπορούσαν να αναζητηθούν ιδιώτες γι’ αυτό τον σκοπό, έκλεισε το μάτι στον Υπουργό Μετανάστευσης και Ασύλου Νότη Μηταράκη ώστε να αναλάβει πρωτοβουλία. Και πριν αλέκτωρ φωνήσαι τρις, έρχεται σαν βόμβα η είδηση ότι ο χώρος καραντίνας βρέθηκε και είναι ιδιωτικό κτίριο στην Λευκωνιά.
Το Δ.Σ.-παρωδία και η αλαζονεία του ηγεμονισμού
Στο μέσω τηλεδιάσκεψης Δημοτικό Συμβούλιο που πραγματοποιήθηκε στις 8 και 9 Απρίλη, αναδείχθηκε άλλο ένα στοιχείο πρόδηλο της αδιαφάνειας που ο Υπουργός και ο Δήμαρχος ακολούθησαν στην όλη διαδικασία. Εκλαϊκεύοντας θα λέγαμε λοιπόν για ένα καραμπινάτο πέναλτι. Ο κύριος Κάρμαντζης δεν είχε ενημερώσει καμιά από τις δημοτικές παρατάξεις και ουσιαστικά παρέκαμψε – αγνόησε την προ μηνών ομόφωνη απόφαση του ΔΣ για αποσυμφόρηση της νήσου και καμία δομή παρά μόνο μιας μικρής που θα χρησιμοποιηθεί για καταγραφή και ταυτοποίηση.
Χαρακτηριστικό είναι ότι χάνοντας την ψυχραιμία του προέβη σε ένα κρεσέντο αλαζονικής συμπεριφοράς που δεν συνάδει με τον πολιτικό πολιτισμό που πρέπει να πρεσβεύει ένας Δήμαρχος. Πιο συγκεκριμένα με πολύ εμφατικό τρόπο(σχεδόν κραύγαζε) είπε το περιβόητο ” θα είμαι Δήμαρχος για τα επόμενα 4 και άλλα 14 χρόνια”, δίνοντας μια καθαρά οπαδική διάσταση στο όλο ζήτημα λησμονώντας ότι η φεουδαρχία έχει τελειώσει κάτι αιώνες τώρα.
Επιπρόσθετα, θα ισχυρίζονταν κανείς ότι οι αμέσως μετέπειτα δηλώσεις του ότι δεν θα δεχτεί κανένα πλωτό μέσο (όταν δημοσιεύματα ήθελαν να ψάχνει μια τέτοια λύση η Ύπατη Αρμοστεία) συνιστούν τουλάχιστον εμπαιγμό αν όχι προς όλους τους Χιώτες, σίγουρα προς εκείνο το περιβόητο 52% που ο ίδιος επικαλείται πως του έδωσε το τιμόνι του Δήμου. Είναι φυσικό να μην θέλει να δεχτεί πλωτό μέσο μιας και όχι μόνο δέχτηκε αλλά μεθόδευσε χερσαία δομή καραντίνας/ασύλου.
Η λογική των συγκοινωνούντων δοχείων, οι ψευδολογίες και ένα ερώτημα..
Είναι φανερό ότι ήδη από την εποχή των εκλογών του Μάη και του Ιούνη του 2019, Σταμάτης Κάρμαντζης και Νότης Μηταράκης λειτουργούν ως συγκοινωνούντα δοχεία αλληλοϋποστήριξης. Φυσικά και σε ένα δημοκρατικό πολίτευμα δεν συνιστά μομφή μια τέτοια στάση. Όταν όμως αρχίζει και μπαίνει στο παιχνίδι η σωστή διαχείριση του τόπου σου, η ανάγκη να αφουγκραστείς τα θέλω της πλειοψηφίας των πολιτών του νησιού που σ εξέλεξε Δήμαρχο και Βουλευτή, χρειάζεται μεγαλύτερη προσοχή και ευελιξία.
Ο κύριος Νότης Μηταράκης εκμεταλλευόμενος την δύσκολη κατάσταση που περνάει η χώρα με τον κορωνοϊό, βρίσκοντας πρόφαση τη δημόσια υγεία θεώρησε πως το να φυτέψει μια δομή εντός αστικού ιστού, στην Πύλη του Καρφά ήταν η ιδανική επιλογή. Τον ίδιο δρόμο ακολούθησε και ο Δήμαρχος Χίου. Οι δύο άνδρες εκθείασαν μάλιστα ο ένας τον άλλον. Άλλωστε η επίκληση ενός τόσο σοβαρού υγειονομικού ζητήματος θα βοηθούσε και τον κύριο Κάρμαντζη να επανατοποθετηθεί κατ’ ουσίαν από εκείνη την επονείδιστη όπως φάνηκε για εκείνον ομόφωνη απόφαση του Δ.Σ. πριν από κάτι μήνες για καμία δομή.
Επιπλέον απορίες προκαλεί η στάση του Υπουργού όπου καθημερινά σχεδόν περιδιαβαίνοντας τα μέσα υπογραμμίζει ότι οι χώροι καραντίνας στα νησιά είναι έτοιμοι….Απ’ όσο γνωρίζουμε βέβαια κανένας Δήμαρχος άλλου νησιού δεν έχει εκχωρήσει χώρο για καραντίνα και ακόμη και στο ακίνητο στη Λευκωνιά δεν έχουν πραγματοποιηθεί οι ανάλογες εργασίες. Αν αύριο το πρωί έρθει σε κάποιο νησί βάρκα με μετανάστες θα αποδειχθεί ότι τα ψέμματα έχουν πήλινα πόδια…
Χωρίς αμφιβολία, τα γεγονότα των τελευταίων ημερών γεννούν πλήθος ερωτημάτων. Για την ώρα θα εστιάσουμε σε μια απορία. Γιατί στη Λευκωνιά και γιατί τώρα… Πάγια επιδίωξη του Υπουργού, όπως και ο ίδιος παραδέχεται, είναι η δημιουργία κλειστής δομής φιλοξενίας. Η συντριπτική πλειοψηφία των κατοίκων της Χίου τον Φλεβάρη του 2020 αρνήθηκε ένα τέτοιο ενδεχόμενο απαιτώντας αποσυμφόρηση του νησιού. Παράλληλα υπάρχει μια ΒΙ.ΑΛ. που “αιμορραγεί”, οι συνθήκες ζωής των ανθρώπων εκεί είναι κάτι παραπάνω από άθλιες και το Χαλκειός μοιάζει καζάνι που βράζει. Μήπως η Λευκωνιά είναι ένα ακόμη όπλο που βγάζει από την φαρέτρα του ο Κ. Μηταράκης για να ασκήσει πίεση στην κοινωνία στη λογική του “κοιτάξτε να δεχτείτε δομή γιατί εγώ, να, έχω λύσεις”. Μήπως μετά την καραντίνα, ο κ. Μηταράκης θελήσει να δημιουργήσει δομή ασύλου στη Λευκωνιά, όπως ο ίδιος πάλι έχει δηλώσει, και προσπαθήσει να μετεξελίξει τη ΒΙ.ΑΛ. σε κλειστή δομή; Αναμφίβολα όλα τα παραπάνω σενάρια οδηγούν σε ένα και μόνο αποτέλεσμα: Στον διχασμό της τοπικής κοινωνίας, σε ένα ιδιότυπο διαίρει και βασίλευε που θα εξωθήσει τους νότιους να αρχίσουν να γλυκοκοιτάζουν την περίπτωση Αίπους ώστε να φύγει από τα μέρη τους το πρόβλημα. Ίδωμεν…
Υ.Γ. 1 Σταμάτης Κάρμαντζης και Νότης Μηταράκης πιασμένοι πλέον χέρι χέρι σε μια προσπάθεια που νομοτελειακά θα οδηγήσει σε οικτρό αδιέξοδο. Η ατολμία και η απερίσκεπτα επαναστατική διάθεση με ηγεμονικούς λεονταρισμούς του Δημάρχου, που τον καθιστούν έναν ιδιότυπο αντιήρωα εγκλωβισμένο από τις δικές του επιλογές, έρχονται να συνδυαστούν με το “σύνδρομο του Πινόκιο” που διακατέχει τον κ. Μηταράκη δημιουργώντας ένα εκρηκτικό κοκτέιλ λαϊκισμού και εμπαιγμού που δεν αξίζουν οι Χιώτες να το πιουν…
Υ.Γ. 2 Οι παρατάξεις της αντιπολίτευσης ίσως να έπρεπε να παραταχθούν με ένα συγκεκριμένο σχέδιο όσον αφορά τη συζήτηση για τη δομή καραντίνας κι όχι να πολυδιασπαστούν. Χρειάζεται διαβούλευση και πριν τα Δ. Σ., το απαιτεί η δημοκρατία και το καλό του τόπου.
