Με αφορμή την παγκόσμια μέρα κατά του ρατσισμού σας παρουσιάζουμε δυο λόγια για μια σημαίνουσα προσωπικότητα του εικοστού αιώνα που αγωνίστηκε με αυταπάρνηση για τα δικαιώματα των νέγρων στην Αμερική και σε όλο τον κόσμο. Ο λόγος για τον Μάρτιν Λούθερ Κινγκ.
Γεννημένος στην Ατλάντα των ΗΠΑ το 1929 με πατέρα και παππού ιεροκήρυκα δεν μπορούσε παρά να ακολουθήσει κι αυτός τον ίδιο δρόμο. Ή σχεδόν τον ίδιο. Σπούδασε στο Θεολογικό Σεμινάριο του Κρόζερ στο Τσέοτερ της Πενσιλβανίας, απ’ όπου αποφοίτησε το 1951 με δίπλωμα θεολογίας.
Βιώνοντας από μικρός τον ρατσισμό, κατάφερε να μπολιάσει το χριστιανικό του πνεύμα με τη φιλοσοφία της ανυπακοής και της μη βίας του Μαχάτμα Γκάντι.
Ήδη από τις αρχές και τα μέσα της δεκαετίας του 1950 και ενώ ήταν εφημέριος της εκκλησίας των Βαπτιστών της λεωφόρου Ντέξτερ στο Μοντγκόμερι της Αλαμπάμα, εντάσσεται στον αγώνα κατά των φυλετικών διακρίσεων.
Η ρητορική δεινότητα που τον χαρακτήριζε ενθουσίαζε τα πλήθη και συνάμα δημιουργούσε και εχθρούς. Σημείο σταθμός στην πορεία του αποτέλεσε η «Συνδιάσκεψη της Χριστιανικής Ηγεσίας των Πολιτειών του Νότου», όπου στην ουσία εγκαινιάστηκε με τον πιο επίσημο τρόπο ένα μαζικό μαύρο κίνημα που διεκδικούσε ελευθερίες και ισότητα. Ένα κίνημα όπως ο ίδιος ονειρεύονταν.
Όπου κι αν πήγαινε οι πύρινοι λόγοι του ενθουσίαζαν τα πλήθη με ποιο χαρακτηριστικό αυτόν της 28ης Αυγούστου 1963 στην Ουάσιγκτον με τίτλο ” I have a dream”. Το 1964 του απονέμεται το Νόμπελ Ειρήνης ενώ παράλληλα ψηφίζεται ο Νόμος Περί πολιτικών δικαιωμάτων που δίνει πολιτικές και κοινωνικές ελευθερίες στους νέγρους απαλείφοντας εκτός των άλλων τις φυλετικές διακρίσεις στους δημόσιους χώρους.
Ο ίδιος τάσσεται κατά του πολέμου που διεξάγουν οι ΗΠΑ στο Βιετνάμ, ενώ όπου βρεθεί κάνει λόγο για μια εκ’ θεμελίων αναδιάρθρωση της κοινωνίας και των αξιών.
Στις 4 Απρίλη του 1968 δολοφονείται στα 39 του χρόνια, από έναν λευκό ελεύθερο σκοπευτή, στο Μέμφις όπου είχε ταξιδέψει για να υποστηρίξει μια απεργία εργαζομένων στα νοσοκομεία.
Ένας τόσο λαμπρός άνθρωπος λοιπόν έφυγε τόσο άδοξα και άδικα προσφέροντας ουσιαστικά τον ίδιο του τον εαυτό βορά στην μισαλλοδοξία. Πρόλαβε όμως να ρίξει τον σπόρο της σκέψης του στην κοινωνία των ανθρώπων. Μια κοινωνία που ακόμη και σήμερα μισό αιώνα μετά τον θάνατό του αγωνίζεται για τον εξανθρωπισμό της. Σήμερα παρά ποτέ πρέπει να ηχήσει στα αυτιά μας μια αποστροφή του λόγου του από εκείνο το περίφημο “I lave a dream”: ” Εκείνο για το οποίο η δικιά μας γενιά θα μετανιώσει πικρά δεν είναι τόσο οι άσχημες πράξεις των κακών ανθρώπων, όσο η αμετανόητη σιωπή των καλών…”
Βιογραφικά στοιχεία χρησιμοποιήθηκαν από την Πηγή sansimera.gr
