Εικοσιτέσσερα χρόνια συμπληρώνονται σήμερα από τον θάνατο του μύστη του Αιγαίου Οδυσσέα Ελύτη. Καλλιτεχνικό ψευδώνυμο του Οδυσσέα Αλεπουδέλη γεννημένου στο Ηράκλειο Κρήτης (1911) με καταγωγή από τη Λέσβο. Πρωτοεμφανίστηκε στο ελληνικό λογοτεχνικό γίγνεσθαι με την Ποιητική συλλογή “Προσανατολισμοί” το 1940 κι από τότε δεν έφυγε ποτέ μέχρι τον θάνατό του.
Λογοτέχνης που ύμνησε την ελληνική ζωή των νησιών και της θάλασσας πολέμησε στο Αλβανικό μέτωπο όπου κινδύνευσε να πεθάνει. Κορυφαία στιγμή για τον ίδιο η βράβευση με το Νόμπελ λογοτεχνίας το 1979, ενώ το μνημειώδες έργο του “Άξιον Εστί” αποτελεί τον δεύτερο εθνικό ύμνο της χώρας μας καθώς πέρα από την λογοτεχνική του αξία, πρόκειται για την συμφιλίωση της συντηρητικής με την προοδευτική διανόηση της χώρας, καθώς τμήματά του έχουν μελοποιηθεί από τον Μίκη Θεοδωράκη.
Άλλες χαρακτηριστικές του συλλογές και δημιουργίες, ο Ήλιος ο Πρώτος(1943), ο Ήλιος ο Ηλιάτορας (1971), Το μονόγραμμα(1971), Μαρία Νεφέλη (1978), Ο κήπος με τις αυταπάτες (1995). Μνημείο φιλοσοφικής διανόησης και πνευματικής προσφοράς η συλλογή από πεζά του κείμενα Ανοιχτά Χαρτιά.
Αποτελεί αδήριτη αναγκαιότητα στην εποχή της τεχνολογίας, του βομβαρδισμού από φαιδρή πληροφόρηση και της πολιτικής δημαγωγίας όπου ζούμε, να φροντίζουμε να ανακαλύπτουμε ή και να…ξανανακαλύπτουμε πνευματικούς ανθρώπους του βεληνεκούς του Οδυσσέα Ελύτη. Μας βοηθούν ίσως όχι να βρούμε λύσεις στα προβλήματα, όμως σίγουρα να σταθούμε όρθιοι και να γίνουμε δυνατότεροι.
