Όταν ο Β. Μαγιακόφσκι έγραφε τους παραπάνω στίχους ίσως δεν θα μπορούσε να φανταστεί ότι 100 χρόνια μετά θα ήταν τόσο επίκαιροι.
Η υπόθεση της αποκαθήλωσης του έργου ” Άνθρωποι Χελιδόνια” του Χιώτη γλύπτη Έβη Χρήστου, από την είσοδο του Δημαρχιακού γραφείου ήρθε, σαν μεγεθυντικός φακός, να δείξει τις πραγματικές αντιλήψεις και προθέσεις της Δημοτικής Αρχής Χίου και για την τέχνη, αλλά και για, ότι το συγκεκριμένο έργο συμβολίζει.
Έπρεπε να περάσουν τρεις μήνες, έπρεπε ο καλλιτέχνης να κάνει εξώδικα και δικαστικές προσφυγές, προκειμένου να καταφέρει να διασφαλίσει το αυτονόητο. Τον σεβασμό, δηλαδή, στην πνευματική του δημιουργία και δωρεά .
Η Δημοτική Αρχή αφού πρώτα ενήργησε αυθαίρετα και αυταρχικά αποκαθηλώνοντας το έργο, χωρίς ούτε καν την ενημέρωση του καλλιτέχνη και μπροστά στην κατακραυγή που προκάλεσε. Έρχεται σήμερα με μία εντυπωσιακή κυβίστηση, χωρίς ίχνος συγνώμης, να μας ενημερώσει μέσω του Πρόεδρου της Οικονομικής Επιτροπής κ. Κων/νου Βεργίνα ότι δεν είχε πρόθεση να υποβαθμίσει το <<εξαιρετικό>> έργο το οποίο για λόγους <<ασφάλειας>> θα τοποθετήσει στο ΟΠΚΔΧ.
Τελικά η δημοτική αρχή έδειξε, ότι το μόνο που την ενδιαφέρει, είναι να μπορεί να διαχειρίζεται επικοινωνιακά την αντανάκλαση του καθρέφτη .
